જીવનની સમી સાંજે મેળવી સ્વાદિષ્ટ સફળતા...

વારાણસીમાં વસતી વડનગરા વિશા નાગર વણિકપરિવારની સુપર ટેલેન્ટેડ મા-દીકરીની આ જોડી અનુકરણીય છે. માતાએ કપરા સમયમાં હિંમત હાર્યા વિના આંગળાં ચટાડતી વાનગીઓ બનાવી, જ્યારે પુત્રીએ જન્મદાત્રીની પાકકળાને વ્યાવસાયિક સ્વરૂપ આપ્યું.

- કેતન મિસ્ત્રી

દુનિયાઆખીને ઉધ્વસ્ત કરી નાખનાર જીવલેણ કોરોના વાઈરસની બીમારીએ વારાણસીમાં વસતાં જ્યોતિ પરીખના જીવન પર જાણે બ્રેક લગાવી દીધી. મૂળ વડનગરના વિશા વણિક વૈષ્ણવપરિવારમાંથી આવતાં ને આયખાના સાડા પાંચ દાયકા વટાવી ચૂકેલાં જ્યોતિબહેનના પતિ રાજીવ પરીખનો જ્ઞાનનગરી વારાણસીમાં ઈલેક્ટ્રોનિક્સનો સ્ટોર. થોડા સમય પહેલાં વેપારમાં દગો-વિશ્વાસઘાતનો ફટકો વાગતાં એમણે સરકારી ટેન્ડર પર ધ્યાન દોર્યું. માંડ થોડાં વર્ષે પરીખપરિવાર સ્થિર થયો ત્યાં આવ્યો. કોવિડ ને ૨૦૨૦ના ડિસેમ્બરમાં સાઠ વર્ષી રાજીવભાઈનું અકાળ અવસાન થયું. પરીખપરિવાર પર જાણે આભ તૂટી પડ્યું. પત્ની અને જવાન પુત્ર-પુત્રીનાં જીવન જાણે થંભી ગયાં.

૨૬ વર્ષની ગરિમા પ્રિયદર્શિનીને કહે છેઃ ‘એવું નહોતું કે પપ્પાના એકાએક જવાથી અમે રસ્તા પર આવી ગયાં. મારા ભાઈ ગર્વીતે પપ્પાનું કામકાજ સંભાળવા માંડ્યું, પણ આર્થિક સંકટ હતું ખરું. એથીય વિશેષ ચિંતા મમ્મીની હતી, કેમ કે મમ્મીનું જીવન પપ્પાની આસપાસ જ ફરતું. એનો દિવસ ઊગતો પપ્પાનાં ચા-નાસ્તાથી ને રાત પડતી ડિનર તથા નિયમિત લેવાતી એમની દવા-ગોળીથી. પપ્પા વારાણસીના સમાજમાં આગળ પડતા હતા, જાણ્યાઅજાણ્યાને, દીનદુખિયાને મદદ કરવી, સારા-નરસા પ્રસંગમાં ઊભા રહેવું, ઘરે આવનારનો આતિથ્યસત્કાર, વગેરે ચાલુ જ હોય. એ કારણે અમારે ત્યાં મહેમાનોનો આવરોજાવરો સતત રહેતો. જો કે પપ્પા અવારનવાર મમ્મીને મનગમતી પ્રવૃત્તિ કરવા પ્રોત્સાહન આપતા, પણ એ વિશે વિચારવાનો એને સમય જ મળ્યો નહોતો. પપ્પાની ઓચિંતી વિદાયથી મમ્મીને પ્રચંડ આઘાત લાગ્યો હતો. એ એકલી પડતી ને જૂની યાદોમાં ખોવાઈ જતી. એને આમાંથી બહાર કાઢવી, કશીક પ્રવૃત્તિમાં વ્યસ્ત કરવી જરૂરી હતું. ટૂંકમાં, એવું કશુંક કરવું, જેથી જીવનની અટકી ગયેલી ગાડી ફરી દોડતી થાય...’