અંતકડીમાં નડી ઓળખ

ઘરના કરમચંદ જાસૂસની વાત માની લીધી હોત તો..

- સુષમા શેઠ

આશીના પિયરપક્ષે એના દૂરના એક કાકાની દીકરી રશ્મિનાં લગ્ન હતાં. રશ્મિ સાથે આશીને સારું ફાવતું એટલે ખાસ આગ્રહથી એ વડોદરા લગ્નદિવસના ત્રણ-ચાર દહાડા પહેલાં પહોંચી ગઈ. અમિતે લગ્નના આગલા દિવસે પહોંચવું એવું નક્કી થયું. જીજાજીનું સ્વાગત કરવા રશ્મિનો ભાઈ જય ઍરપોર્ટ ગયો. આમ તો એ બન્ને એકબીજાને પહેલાં એકાદ વાર મળેલા, પણ અમિતને એની ખાસ ઓળખાણ નહીં.

‘તને કોઈક ને કોઈક ઍરપોર્ટ પર લેવા આવશે.’ આશીએ કહેલું, પણ કોણ એ નક્કી નહોતું. અમિત એનું લગેજ લઈ બહાર નીકળ્યો અને બધી બાજુ નજર કરી. કોઈ જાણીતો ચહેરો દેખાયો નહીં. બીજી તરફ, જય ઍરપોર્ટ પહોંચ્યો. જય બબૂચકની માફક કેટલીય વાર ઊભો રહ્યો. બધા પેસેન્જર્સ બહાર નીકળી ગયા, પણ એને અમિત દેખાયો નહીં. જયે જ્યારથી કરમચંદ જાસૂસ સિરિયલ જોયેલી ત્યારથી એના મનોમસ્તિષ્ક પર જાસૂસ બનવાનું ભૂત સવાર થયેલું. એની અસર હેઠળ એ એક હાથમાં બિલોરી કાચ યાને મૅગ્નિફાઇંગ ગ્લાસ અને બીજા હાથમાં ગાજર લઈ ફર્યા કરતો. એનું મગજ વિચારોમાં અટવાય ત્યારે એ ગાજર ગટકતો, જેથી વિચારોને આગળ વધવા ધક્કો લાગે. ખરી રીતે તો દાઢી વધારેલા અમિતને ચશ્માંના જાડા કાચ પાછળ ડોકાતી જયની આંખોએ ઓળખ્યો નહીં. અલપઝલપ મળેલા જયનેય અમિતે ન ઓળખ્યો. અમિત જેવા જ દેખાતા એક યુવાનને ગાજર ખાતાં ખાતાં જયે ધારીધારીને જોયા પછી પૂછ્યું: ‘અલા, તમે જ અમિતભઈ, હું ને?’

‘સૉરી?’ પેલાએ જય સામે દાંત કચકચાવ્યા. ગાજર ચાવ્યા બાદ ઝંખવાણા પડેલા જયે અમિત જેવા દેખાતા બીજા એક યુવકના હાથમાંથી બેંગ લઈ લેતાં કહ્યું: ‘આવો પધારો, અમિત જીજુ.’ પણ એ તો કોઈ બીજું જ હતું. પેલો પોતાની બૅગ જય પાસેથી ખૂંચવી લઈ ગાજર ચાવી રહેલા આ વિચિત્ર માણસ સામે ડોળા કાઢી તાડૂક્યોઃ ‘નૉનસેન્સ..' જયે બિલોરી કાચ આમ-તેમ ફેરવી આજુબાજુ જોયું, પરંતુ એને નિરાશા સાંપડી. સૌના કહેવા પ્રમાણે જય માણસ ઓળખવામાં હંમેશાં થાપ ખાઈ જતો.

‘બે યાર, અમિત જીજુ નથી આયા. અલા ભઈ, એમની ફ્લાઈટ તો મિસ થઈ ગઈ લાગે છે. મેં મોબાઈલ કરી જોયો, પણ સ્વિચ ઑફ આવે છે.' કલાક પછી એણે પરત ફરીને ઘરનાને જાણકારી આપી.

‘હૈં? નથી આવ્યા એટલે?’ આશીને નવાઈ લાગીઃ ‘તે બરાબર જોયું?'