અમેરિકાની ઉડાનમાં બૂમાબૂમ

થેપલાંની રામાયણમાં પાસપોર્ટ આડોઅવળો મુકાઈ જાય તો?

- સુષમા શેઠ

આશીનાં અમેરિકાસ્થિત માસીના દીકરા સમીર ઉર્ફે સૅમનાં લગ્ન નક્કી થવાથી માસીએ આશીને ફોન કરી ખુશખબર આપ્યાઃ ‘તારે અને અમિતે લગ્નમાં આવવાનું જ છે. એ બહાને અમેરિકાય ફરી લેવાશે. મુકેશભાઈ, ગીતાબહેન અને બાપુજી સૌ સાથે આવો. ઓકે? આંલ આર મોસ્ટ વેલકમ.'

સાંભળીને અમિત ઊછળી પડ્યો, પણ શાંતિલાલભાઈ ઢીલા પડ્યાઃ ‘તમે ચારેય જઈ આવો. મારે આટલી લાંબી મુસાફરી નથી કરવી. મારી ચિંતા ના કરશો. હું આપણા ગામે જઈને મોજથી રહીશ.’

માસીને ત્યાં ન્યુ જર્સી જતાં પહેલાં અમેરિકાનાં અમુક સ્થળોની ટુર લેવાય એ મુજબ એ અમિતે પ્લાન તૈયાર કર્યો અને અમેરિકાના વિઝા માટે ઍપ્લિકેશન કરી દીધી. ગીતાબહેને ત્યાં પહેરવાનાં ખાસ વસ્ત્રોની ખરીદી કરવા માંડી. આશીએ પ્રસંગાનુસાર ખરીદી કરી પોતાની બેંગ ગોઠવવા માંડી. શાંતિભાઈ વતન ખંભાત જવા ઊપડ્યા અને ગારોડિયાપરિવારના બાકીના ચાર સભ્યો મુંબઈથી ઍર ઈન્ડિયાની ફ્લાઈટમાં અમેરિકા જવા રવાના થયો.

'દરેક પોતાનો પાસપોર્ટ ખાસ સાચવીને રાખજો.’ અમિતે નીકળતાં પહેલાં સૂચના આપી. ઍરપોર્ટમાં દાખલ થતાં અમિતે બધાની ટિકિટો બતાવી. સિક્યોરિટી સ્ટાફે પાસપોર્ટ તપાસવા માગ્યા. દરેકના પાસપોર્ટ પોતપોતાની પાસે હતા. અમિત, આશી અને મુકેશભાઈ એ બતાવીને દાખલ થઈ ગયાં, પણ.. ગીતાબહેને આમ શોધ્યું-તેમ શોધ્યું, પણ પાસપોર્ટ જડે નહીં.

બહોત જ્યાદા સંભાલ કે રખા હૈ ઈસલિયે અબી મિલતા નહી હૈ. હમારા સબ ઘરવાલા ગયા. હમકો જાને દો. ફિર પાસપોર્ટ મિલ જાયેગા તો હમ બતા જાયેગા તભી દેખ લેના. જૈસી મેં દિખતી હું વેસી અચ્છી ફોટો ઉસમેં નહી હૈ.’ ગીતાબહેને પર્સ, હૅન્ડબૅગ, બેંગ બધું ફંફોસ્યું, પણ એમ પાસપોર્ટ તપાસ્યા વગર પેલો દાખલ શેનો થવા દે. આશી મદદે આવીઃ ‘યાદ કરો મમ્મીજી, ક્યાં રાખેલો?'

‘એ જ યાદ નથી આવતું.’ ગીતાબહેન બોલ્યાં. આ તરફ અમિત ઉતાવળો થયો. મુકેશભાઈ ગુસ્સે થયાઃ ‘તું અહીં રહી જા. અમે જઈએ.’

‘તમારે તો એ જ જોઈએ છે. તમતમારે જાવ, પણ પાસપોર્ટ મૂકેલો એ ગયો ક્યાં?’ બબડતાં ગીતાબહેનની આંખમાંથી બોર જેવડાં આંસુ ટપક્યાં. પાસપોર્ટ શોધવા એમણે બૅગનો બધો સામાન ખાલી કર્યો. આખી પર્સ ઊંધી વાળી. ક્યાંય ન દેખાયો.

છેવટે મોટી પર્સની અંદર નાની પર્સમાં સાચવીને રાખેલો પાસપોર્ટ મળ્યો.