માર્ગને ન બનવા દઈએ મોતની સડક

દેશના રસ્તા પર રોજ સરેરાશ ૪૨૫ જણ જાન ગુમાવે છે, પણ એ સામે આપણું રૂંવાડું ફરકતું નથી. તદ્દન વાહિયાત કક્ષાનું બાંધકામ, થોડા જ સમયમાં ‘ઊભા થઈ જતા’ ખાડા, ખોટી જગ્યાએ બનતાં સ્પીડ-બ્રેકર, રસ્તે રઝળતાં ઢોર અને આટલું ઓછું હોય એમ બેફામ ડ્રાઈવિંગની આદત તથા ટ્રાફિક નિયમોનું ઉલ્લંઘન કરવાની આપણી માનસિકતા... પ્રજા અને પ્રશાસન બન્ને સરખાં જવાબદાર છે રસ્તે જ પૂરી થઈ જતી હજારો જીવનયાત્રા માટે. ઉદ્યોગપતિ સાયરસ મિસ્ત્રીના અકસ્માત પછી માર્ગ પરની સલામતી સામે જાગેલા કોલાહલનું કંઈ પરિણામ આવશે ખરું?

- દીપક સોલિયા

હીરેન માત્ર ૧૯ વર્ષનો હતો. ગયા મહિનાની બાવીસ તારીખે એ જૂનાગઢ-વંથલી રોડ પર પોતાના ટુ-વ્હીલર પર જઈ રહ્યો હતો. દોડતો આવેલો એક આખલો એના વાહન સાથે ટકરાયો અને હીરેન પરમાર ખતમ થઈ ગયો. પરિવારનું એ એકમાત્ર સંતાન હતો. એ ઘટનાના લગભગ એક પખવાડિયા બાદ, ચોથી સપ્ટેમ્બરે ટાટા જૂથના ભૂતપૂર્વ ચૅરમૅન સાયરસ મિસ્ત્રીનું ઉદવાડાથી મુંબઈ આવતાં માર્ગ અકસ્માતમાં મૃત્યુ

હીરેન ઘરેથી મંદિરે જઈ રહ્યો હતો. સાયરસ મિસ્ત્રી મંદિર(અગિયારી)થી ઘરે આવી રહ્યા હતા, પણ બન્ને ધારેલી મંજિલે પહોંચે એ પહેલાં અકસ્માતને લીધે અણધારી અને આખરી મંજિલ આવી પડી.

માર્ગ શું છે? જે મંજિલે પહોંચાડે એ માર્ગ. એ જ માર્ગ માણસને દુન્યવી મંજિલને બદલે અંતિમ મંજિલે પહોંચાડે એ તો વર્ષો અગાઉની ફિલ્મ અદાલતની ગઝલના પેલા શેર જેવું થયુંઃ ઘર સે ચલે થે હમ તો ખુશી કી તલાશ મેં; ગમ રાહ મેં ખડે થે, વો હી સાથ હો લિએ... આવી જ રીતે માર્ગ અકસ્માતમાં મરનાર કહી તો ન શકે, છતાં કહી શકેઃ નીકળ્યો તો હતો હું ક્યાંક પહોંચવા માટે, પણ રસ્તામાં આવ્યું યમસદન ને અટકી જવું પડ્યું!

રસ્તે રઝળતાં પશુ કે નવીનક્કોર સડક પર પણ ‘ઊપસી’ આવતા ખાડાઃ અકસ્માત માટે આપણે ત્યાં કારણ ક્યાં ઓછાં છે?