ధైర్యమే విజయం

ధైర్యమే విజయం

- కథ • వందనా గుప్త

హిమవన్ హిమాలయ పర్వతాల వద్ద ఉన్న పచ్చని చిట్టడవి. అక్కడ ఎన్నో జంతువులు, పక్షులు నివసించేవి. మాక్స్ కోతి, మాలీ ముంగిస, హనీ జింక, లియో గొర్రెపిల్ల, షీనా మేకపిల్ల, రియా రాకూన్....

ఇవన్నీ మంచి మిత్రులుగా ఉండేవి. ప్రతిరోజూ కలిసి ఆడుకుంటూ ఉండేవి. ఒక అదివారం రోజు, ఇవన్నీ బయటకు ఆడుకునేందుకు వెళ్లాయి. “ఇవాళ వాతావరణం బాగుంది. మేఘాలు కమ్ముకుంటున్నాయి! మనం పర్వతాల పైకి వెళ్లి ఆడుకుందాం!" అని లియో గొర్రెపిల్ల ఉత్సాహంగా చెప్పింది.

“అవును! అక్కడ అనేక చెట్లు పండ్లు ఉంటాయని నేను విన్నాను" అని షీనా మేక ఆనందంగా వంత పాడింది. “కానీ అది చాలా దూరం. మన తల్లిదండ్రులు మనల్ని పంపరు కదా" రియా రాకూన్ అన్నది.

“మనం సాయంత్రం లోపలే తిరిగి వస్తాం. వాళ్లకు

మనం ఎక్కడికి వెళ్లామో కూడా తెలియదు!" లియో గొర్రెపిల్ల ధైర్యంగా అన్నది. పర్వతాలపైకి వెళ్తే గొప్ప అనుభూతి ఉంటుందని పిల్లలందరికీ అనిపించింది.

దాంతో ఎవరికీ చెప్పకుండా బయలుదేరారు.

వాళ్లు వెళ్లడం మొదలుపెట్టిన కొద్దిసేపటికే దారిలో ఉండగానే ఆకాశం అకస్మాత్తుగా మేఘావృతమైంది.

గాలులు వీచడం మొదలయ్యాయి. వెంటనే భారీ వర్షం పడింది. మేఘాల గర్జన, మెరుపులతో వాతావరణం భయానకంగా మారిపోయింది. భయంతో పిల్లలు సమీపంలోని గుహలోకి పరుగెత్తారు.

వర్షం ఆగకపోవడంతో వారంతా మొత్తం రోజు అక్కడే ఉండిపోయారు. తుఫాను కారణంగా సాధారణ సమయం కంటే ముందే చీకటి కమ్ముకుంది.

“సాయంత్రం అవుతోంది. ఇంకా వర్షం ఆగలేదు.

మనం ఇంటికి ఎలా వెళ్తాం?” అని ఆందోళనతో అడిగింది హనీ జింక. “మనం ఇక్కడికి వచ్చామని మన తల్లిదండ్రులకు కూడా తెలియదు” షీనా మేకపిల్ల ఏడుపు ముఖం పెట్టి అన్నది.

అంతలో మేఘాలు ఒక్కసారిగా గర్జించాయి. మెరుపులు కనిపించాయి. పిల్లలంతా ఒకరినొకరు కౌగిలించుకుని భయంతో దగ్గరగా కూర్చున్నారు రాత్రి అయింది. అంతలో పెద్దగా చప్పుడు వినిపించింది. ఏదో బరువైన వస్తువు కింద పడినట్లు ఆ శబ్దం ఉంది.

“నాకు అమ్మ కావాలి!” అని లియో గొర్రెపిల్ల ఏడుపు మొదలుపెట్టింది.

“అదే మరి. పర్వతాల పైకి వెళ్లాలని నువ్వే అన్నావు కదా. ఇప్పుడు ఎందుకు ఏడుస్తున్నావు.

భయపడకు! మనం ధైర్యంగా ఈ పరిస్థితిని ఎదుర్కొందాం" అని మాక్స్ కోతి దానికి ధైర్యం చెప్పాడు.

“నేను ప్రతిరోజూ మా అమ్మతోనే నిద్రిస్తాను" అని రియా రాకూన్ అన్నది.