പരസ്പരം കാത്തു സൂക്ഷിച്ച വിശ്വാസം

ദാവൻഗരെ നിന്നു തിരിച്ചുവന്ന് ഞങ്ങൾ ഇന്നസെന്റിന്റെ വിട്ടിൽ താമസമായി. പതിനാല് അംഗങ്ങൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ ആൾക്കൂട്ടത്തിലേക്കാണ് ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേർ കൂടി ചേരുന്നത്.

- വി.ആർ. ജ്യോതിഷ്

നാട്ടിലെത്തിയതിനു ശേഷമുള്ള ഒരു ക്രിസ്മസ് ഓർമ വരുന്നു. അന്ന് ആഘോഷത്തിനിടയിൽ എന്റെ അപ്പനും ഇന്നസെന്റും അല്പം മദ്യപിച്ചു. ആങ്ങളമാരൊക്കെ വീട്ടിലുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അവർ അന്നു മദ്യപിക്കില്ല. തീരെ ചെറുപ്പവുമാണ്.

മദ്യപിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ അപ്പനു പാട്ടു കേൾക്കണം. പാട്ട് അപ്പന്റെ ദൗർബല്യമാണ്. പാടുന്നവരെയും ഇഷ്ടമാണ്. അപ്പൻ എന്നോടു ചോദിച്ചു, "ഇന്നസെന്റ് പാടുമോ ആലീസേ.....?' ഞാൻ പറഞ്ഞു, ഇന്നസെന്റ് നന്നായി പാടും. എന്നുമാത്രമല്ല പാട്ട് എഴുതുകയും അതു ട്യൂൺ ചെയ്യുകയും ചെയ്യും. ' ദാവൻഗരെയിൽ വച്ചു ഞങ്ങളെഴുതിയ ഭക്തിഗാനമായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സിൽ. അപ്പന് ഏതുതരം പാട്ടാണ് ഇഷ്ടമെന്ന് ഇന്നസെന്റ് ചോദിച്ചു. ശോകഗാനങ്ങളെന്ന് അപ്പൻ. ഉടൻ തന്നെ ഇന്നസെന്റ് പാടാൻ തുടങ്ങി.

"ഏകാകിനിയായ് നീ....

ശോകാന്ത ജീവിത
നാടകവേദിയിൽ ഏകാകിനിയായ് നീ...
കഥയറിയാതെ കളിയരങ്ങത്തു നീ
കനകചിലമ്പുമായി വന്നു.
കഥയിലെ നായകന്റെ കണ്ണാടിക്കൂട്ടിലെ
കണ്ണുനീർ കുരുവിയെ കല്ലെറിഞ്ഞു...

അന്നു വളരെ പ്രശസ്തമായിരുന്നു അയിഷ എന്ന സിനിമയിലെ ഈ ഗാനം. യേശുദാസാണു പാടിയത്. വയലാർ എഴുതി ആർ.കെ. ശേഖർ സംഗീതം. ഈ പാട്ട് കേട്ടതും അപ്പൻ കരയാൻ തുടങ്ങി. കാരണം അപ്പന് ശോകഗാനങ്ങൾ ഇഷ്ടമാണെന്ന് മനസിലാക്കിയ ഇന്നസെന് ശോകത്തിന്റെ കാഠിന്യം വല്ലാതെ കൂട്ടിയിട്ടാണു പാടിയത്. പാട്ട് മുഴുവൻ കേട്ടു കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അപ്പൻ കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു വല്ലാതായി.

ഇതുകണ്ടപ്പോൾ ഇന്നസെന്റിന് സംശയമായി. ഞങ്ങളുടെ ദാവൻഗരെ ജീവിതത്തിലെ ദുരവസ്ഥകളൊക്കെ ഇനി ഞാനെങ്ങാനും അപ്പനോടു പറഞ്ഞോ? എല്ലാം അപ്പൻ അറിഞ്ഞോ? അവിടെ പട്ടിണിയായിരുന്ന വാസ്തവം അപ്പൻ അറിഞ്ഞോ? അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ അപ്പൻ ഇങ്ങനെ കരയുന്നതെന്തിന്? കണ്ണാടിക്കൂട്ടിലെ കണ്ണുനീർ കുരുവി എന്നതുകൊണ്ട് എന്നെയാണോ ഉദ്ദേശിച്ചത് എന്നൊ ക്കെ ഇന്നസെന്റിനു സംശയമായി.

പിന്നെ, ഇന്നസെന്റ് സ്വയം സമാധാനിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഇല്ല, ഇവൾ ഒരിക്കലും വീട്ടുകാരോട് അതു പറയില്ല. കാരണം ഇവൾക്ക് എന്നെ അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടമാണ്.