ഇലേം വാട്ടി പൊതീം കെട്ടി

വാടാത്ത ഇല പോലെയാണ് വാട്ടിപൊതിഞ്ഞ ഇലയിൽ കഴിച്ച രുചിയെല്ലാം. ഓർമയിൽ ആവി പടർത്തുന്ന ആ ഇലക്കാലത്തിലൂടെ

- ടെൻസി

വെട്ടം ഒളിച്ചു മാത്രം കടക്കുന്ന അടുക്കള. അടുപ്പിലെ കലത്തിൽ അരി തിളച്ചുതൂവുന്നു. കൽച്ചട്ടിയിലെ അവിയലിൽ അവസാനവട്ടം താളിച്ച വെളിച്ചെണ്ണ വാസന എത്തിനോക്കുന്നു അമ്മയെ. അവിയൽ അച്ഛന്റെ സ്പെഷൽ വിഭവമാണ്. അടുക്കളത്തൊടിയിൽ നിന്ന് ഞാലിപ്പൂവൻ വാഴയുടെ ഇല മുറിച്ച് തിടുക്കത്തിൽ വരുന്നുണ്ട് അച്ഛൻ. അമ്മ ചോറ് വാർത്ത് മാറ്റി വച്ചു.

അടുപ്പിൽ നല്ല പ്ലാവിൻ വിറകിന്റെ കനലെരിയുന്നു. അതിനുമേലെ തൂശനില കാണിച്ചതും ഇലയുടെ മുഖമൊന്ന് ചുവന്നു. പിന്നെ, നാണിച്ച് തല താഴ്ത്തി. വെന്ത വാഴയിലയുടെ ഗന്ധം അടുക്കളയെ ചുറ്റിപരന്നു.

പഴയൊരു പത്രക്കടലാസിനു മീതെ വിരിച്ചിട്ട ഇല. അതിലേക്ക് അമ്മ, ആവി പാറുന്ന മട്ടയരി ചോറു വിളമ്പി. തൊടിയിലെ ചെഞ്ചീര കുനുകുനാ അരിഞ്ഞ് കുഞ്ഞുള്ളിയും പച്ചമുളകും ചേർത്ത് മൊരിയിച്ച്, അൽപം തേങ്ങ ചുരണ്ടിയത് ചേർത്ത തോരൻ. ഇലയുടെ വശത്ത് ഒതുങ്ങിയിരുന്നു ചീരത്തോരൻ, തൊട്ടടുത്തായി കുരുമുളുക് പൊടി തിരുമ്മി ഉലർത്തിയ കൂർക്കമെഴുക്കുപുരട്ടി. അതിൽ അങ്ങിങ്ങായി തിളങ്ങുന്നുണ്ട് സ്വർണനിറമാർന്ന മൊരിഞ്ഞ തേങ്ങാക്കൊത്തുകൾ.

കോഴിമുട്ട, ചുവന്നുള്ളിയും മുളകുപൊടിയും കുറച്ച് തേങ്ങ ചുരണ്ടിയതും ഉപ്പും ചേർത്തടിച്ച് വട്ടത്തിൽ പൊരിച്ചെടുത്ത ഒരു വശത്ത് പുതപ്പുപോലെ വിരിച്ചിട്ടു.

തൊട്ടു കൂട്ടാൻ വെളുത്ത കടുകുപരിപ്പ് പുള്ളിപ്പൊട്ടു പോലെ കിടക്കുന്ന അടമാങ്ങ അച്ചാർ.

ചക്കക്കുരുവും മൂവാണ്ടൻ മാങ്ങയും കൂടി തേങ്ങയരച്ചു വച്ച് കടുകും മുളകും താളിച്ചിട്ട് ഒഴിച്ചുകറി ചോറിനു നടുവിലേക്കൊഴിച്ചു.

കുരുമുളകിട്ടു പൊള്ളിച്ചെടുത്ത മീൻ, വാട്ടിയ തുണ്ടനിലയിൽ പൊതിഞ്ഞ് വച്ചു. പിന്നെ രണ്ടു പള്ളയിലും കൈവച്ച് ചോറിനെ അനക്കാതെ ഒന്നു ലാളിച്ച് അമ്മ ഇല മടക്കി.