కాలయానంలో ఉత్తరాల రూపాంతరాలు

పూర్వకాలంలో రాజులు ఒకరికి ఒకరు పంపే సందేశాలను పావురాల ద్వారా పంపించేవారు.

- డా. చిటికెన కిరణ్ కుమార్

పూర్వకాలంలో రాజులు ఒకరికి ఒకరు పంపే సందేశాలను పావురాల ద్వారా పంపించేవారు. ఆకాశంలో ఎగిరే ఆ తెల్లని పావురం, తన కాళ్లకు కట్టిన చిన్న చీటీని గమ్యస్థానానికి తీసుకెళ్లినపుడు, అది కేవలం సమాచారాన్ని మాత్రమే కాదు, నమ్మకాన్ని, భద్రతను, వేగాన్ని కూడా సూచించేది. ఆ యుగంలో పావురం ఒక జీవంతమైన దూత. మనిషి చేతిలో అప్పట్లో యంత్రం ఏదీ లేకపోయినా, ప్రకృతిని స్నేహితుడిగా మార్చుకొని సమాచారాన్ని పంచుకునే జ్ఞానం మాత్రం ఉంది.

కాలం గడిచే కొద్దీ పావురాల ప్రాధాన్యత తగ్గిపోయింది. తపాలా వ్యవస్థ ఆ స్థానాన్ని ఆక్రమించింది. లేఖలు చేతివ్రాతతో రాసి, లేఖపత్రంలో మడిచి, పిన్ని చుక్కల్లా గుర్తు పెట్టిన స్టాంప్తో, దూర ప్రాంతాల వారికి పంపేవారు. ఆ లేఖలో అక్షరాలు మాత్రమే కాకుండా, మనసు నిండా పొంగిన భావాలు కూడా చేరేవి. ఎంత దూరంలో ఉన్నవారైనా, ఆ లేఖ చదివినప్పుడు దగ్గరగా ఉన్నట్టే అనిపించేది. తపాలా బండి, పోస్టుమెన్.. ఇవన్నీ ఒక యుగాన్ని నిలబెట్టాయి.

ఆ తర్వాత మానవ సమాజం సాంకేతిక యుగం వైపు అడుగుపెట్టింది. పేజర్ అనే చిన్న పరికరం వచ్చి, కొన్ని సంఖ్యలు, అక్షరాల రూపంలో సందేశాలను అందించసాగింది. అది అప్పట్లో ఒక విప్లవం. ఒక్క క్షణంలో సమాచారం చేరడం అంటే అద్భుతమే. పేజర్ నుంచి టెలిఫోన్ దిశగా ప్రయాణం మరింత వేగవంతమైంది. టెలిఫోన్లో గంట మోగగానే, కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న వారితో ముఖాముఖి మాట్లాడుతున్న భావన కలిగేది. ఇది ఒక కొత్త అనుభూతి.

అదే వేగం మనల్ని కంప్యూటర్ యుగానికి తెచ్చింది. ఈమెయిల్ రూపంలో సందేశాలు సెకన్లలోనే ప్రపంచం చుట్టేసాయి. కాగితం అవసరం లేకుండా, కలం అవసరం లేకుండా, వేలిముద్రలతోనే అక్షరాలు ఎగిరిపోతూ ఒకరి మనసు మరొకరికి చేరాయి. కొద్దికాలానికే వాట్సాప్, జనరల్ మెసేజెస్ అనే సౌకర్యాలు మొబైల్ ఫోన్లలో చోటు చేసుకున్నాయి. ఒక నిమిషంలో వందలాది మందికి సమాచారం చేరే అవకాశాన్ని తెచ్చాయి.