உயிர்வாழும் உரிமையும் மரண தண்டனையும்

தற்போதைய காலகட்டத்தில் குற்றச் செயல்கள் வகைதொகையின்றிப் பல்கிப்பெருகி சமூகத்தை முழுமையாக செயலிழக்கக்கூடியதாக வளர்ந்துள்ளன. பாதாள உலகக் கோஷ்டி செயற்பாடுகள், முரண்பாடுகள், பாதாள உலகக் கோஷ்டிகளுக்கிடையிலான துப்பாக்கிச் சூடுகள், கொலை, கற்பழிப்பு, போதைப்பொருள் பாவனையும் அத்துடன் இணைந்த குற்றங்களும் என குற்றங்கள் பல்கிப் பெருகியுள்ளன. இவை மட்டுமன்றி அரசியல் கட்சிகளின் பின்புல குற்றச்சம்பவங்கள் குற்றவியல் நடவடிக்கைகள் என்பனவும் விரிவடைந்துள்ளன. இந்த சூழ்நிலையில் கொலை, கற்பழிப்பு, போதைப்பொருள் வியாபாரம் தொடர்பான குற்றங்களுக்கு நீதிமன்றங்களில் மரணதண்டனை விதிக்கப்படலாம் என ஒரு சாரார் கருதுகின்றனர். பாலியல் துஷ்பிரயோகம், கற்பழிப்பு கடத்தல்கள் போன்றவற்றின் விளைவாக கொலைகள் சர்வசாதாரணமாக நடக்கின்ற சூழ்நிலை உள்ளமையை அவதானிக்க முடிகின்றது.

- சட்டத்தரணி தி.திருச்செந்தில்நாதன்

இந்த நிலைமையில் குற்றச் செயல்களை கட்டுப்படுத்துவதற்கு மரணதண்டனையை அமுல்படுத்துதல் என்கின்ற விடயம் முன்வைக்கப்படலாமா என்பது தொடர்பில் வேறுபட்ட அணுகுமுறைகள் சமூகத்தில் காணப்படுகின்றன. மனித உரிமைச் செயற்பாட்டாளர்கள், மத ரீதியான கருத்தியலாளர்கள், சமூகவியலாளர்கள் மரணதண்டனை மீண்டும் அமுலுக்கு கொண்டு வரப்படக்கூடாது என வாதிக்கின்றனர். இந்த நேரத்தில் மரண தண்டனை அமுல்படுத்தாமல் விட்டுள்ளமையானது குற்றங்களின் எண்ணிக்கையினையும், பாரதூரத்தன்மையையும் அதிகரிக்கின்றது என ஒரு சாரார் வாதிடுகின்றனர்.

மரணதண்டனையை அமுல்படுத்துவதனை எதிர்ப்போர் பல அடிப்படை நியாயங்களின் கீழ் தமது கருத்தினை வலியுறுத்துகின்றனர். இதன் முதலாவது அம்சமாக கொலை செய்வது தவறானது என்பது அவர்களின் வாதமாக உள்ளது. அதுவும் மரண தண்டனையின் போது முன்கூட்டியே திட்டமிட்டு கொலை செய்வது பாரதூரமானது என கூறப்படுகின்றது. கொலை செய்வது எதிர்மறையானதும் புத்திசாலித்தனமற்ற நடவடிக்கை என இவர்கள் கூறுகின்றனர். நாம் உலகில் வாழும் போது எமது இதயமும் மனமும் நேர்மறையாகவும், நிகழ்காலத்தை நோக்கியதாகவும் உள்ளது. இத்தகைய மனோநிலையை கொண்ட மனிதர்கள் போதுமானளவு மனோபலம் கொண்டவர்கள் என கருதப்படுகின்றது. இவ்வாறு மனோபலம் குறையும் போது எமது நடத்தைகள் போதுமான திறமையுள்ள செயற்பாடுகளாக கருதப்படமுடியாது. நியாயமானளவு விழிப்புணர்வுடன் இருக்கின்ற ஒரு மனிதன் ஒருவரைக் கொலை செய்தலையோ அல்லது கொலையை ஊக்குவிக்கவோ முடியாது. இது மனித கௌரவத்தை பேணிப்பாதுகாக்கும் ஒரு அணுகுமுறையாகும். ஒரு மனிதன் விடுகின்ற ஒவ்வொரு மூச்சும் மற்றோர் மனிதனின் அல்லது சமூகத்தின் உயிர் துடிப்புடன் சம்பந்தப்பட்டது. அத்தகைய மனிதன் மற்றோர் மனிதனை துன்புறுத்துவதென்பது தம்மை தாமே துன்புறுத்துவதற்கு சமமானது. மனித உயிர்களை காவு கொள்ளும் செயற்பாடுகளினால் ஒரு மனிதன் பாதிக்கப்படும் போது முழுச்சமூகமும் பாதிக்கப்படுகின்ற ஒரு உணர்வானது ஏற்படுகின்றது.