ગરબો ગાજે યુનોમાં, રમો હવે તાનમાં...

રાજ્કીય કાગારોળમાં પણ જે કર્ણપ્રિય સંગીત સાંભળી શકે એનું નામ નખશિખ રાજકારણી...

- તનીશા

જુઓ, આજે હું આપણા અતિ જાણીતા લેખક સ્વર્ગીય કાન્તિ ભટ્ટની સ્ટાઈલમાં લખવાની છું. ટૉપિક છે ગરબા. ૨૦૨૪ની ગરબાવાળી નવરાત્રિ ભલે સાડા દસ મહિના દૂર હોય, પણ હમણાં યુનેસ્કોએ ગરબાને ઈન્ટેન્જિબલ કલ્ચરલ હેરિટેજ જાહેર કર્યા એટલે અમને ગરબા પર લખવાની ચાનક ચઢી છે. ડિક્શનરીમાં જોયું તો સમજાયું કે આ ભારેખમ શબ્દોનો અર્થ થાય ઈન્દ્રિયાતીત સાંસ્કૃતિક વારસો.

બેશક, ગરબા ઈન્દ્રિયાતીત જ હોય છે એ અમે નાનપણમાં જ અનુભવ્યું છે. એ કાળે તળ મુંબઈમાં ભાટિયાના માળાઓ વચ્ચે નોરતાંમાં ગરબાસ્પર્ધા યોજાતી ત્યારે અમે મમ્મીની આંગળીએ ટેરેસ પર યોજાતી ગરબા પ્રેક્ટિસ જોવા જતાં. છોકરીઓને ગરબા શીખવવા એક વયોવૃદ્ધ માજી પચાસ વર્ષ જૂની હસ્તલિખિત ગરબાની ચોપડી લઈને આવતાં. મરજાદી ડોશી આમ તો આખો દહાડો માળા જપતાં બેસી રહેતાં, પણ નવરાત્રિમાં એ જે ઝનૂનથી બુલંદ સ્વરે મા પડવેથી પેલું માનું નોરતું ઝીલે... લલકારતાં, એ જોઈને અમારા જેવાં નાનાં છોકરાં ભેંકડો તાણતાં.