உன் தோழமை-எனக்காக

பள்ளிக்குப் போகும் வழியில், “யிப். .யிப்..” என்ற மெதுவான குரல் ஷிவானியை நிறுத்தியது.

- சர்வமித்ரா

அவள் சுற்றிப் பார்த்தாள். ஒரு செடியின் பின்னால் இருந்து இரண்டு பழுப்பு நிற கண்கள் அவளை பார்த்துக் கொண்டிருந்தன.

“ஹலோ, புதியவனே! நீங்க எங்க இருந்து வந்தீங்க?” என்று கூறிக்கொண்டே ஷிவானி அமர்ந்து தன் கையை நீட்டினாள்.

“வா இங்கே..”

சிலநொடிகள் தயங்கிய பின், மடங்கிய காதுகளுடன் ஒரு நாய்க்குட்டி வெளியே வந்தது. ஷிவானி தன் சாப்பாட்டு டப்பாவில் இருந்து பிஸ்கட்டுகளை எடுத்தாள்.

“இந்த வா.”

அவள் கொடுத்த பிஸ்கட்டுகளை நாய் சாப்பிட்டு விட்டு வாலாட்டியது.

“நான் இப்போ பள்ளிக்கு போறேன். மாலை சந்திக்கலாம்.”

பையில் புத்தகங்களை சுமந்து, ஷிவானி விரைந்து பள்ளிக்குச் சென்றாள்.

மாலையில் பள்ளி முடிந்து, தோழிக்கு விடை சொல்லியவுடன் ஷிவானி தனது வீதியில் நுழைந்தாள்.

ஸ்க்ரீச்!!

ஓர் மோட்டார் சைக்கிள் திடீரென ஆபத்தான முறையில் பிரேக் போட்ட அதிர்ச்சிகரமான சத்தம். ஷிவானி பார்த்தாள். அவள் முன்பாக வெறும் சில அங்குல தொலைவில், ஒரு அசுரத்தனத்துடன் இருந்த மோட்டார் சைக்கிள்.

அவள் அதிர்ச்சியில் உறைந்த நிலையில், தனது பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்த அந்த நாய்க்குட்டியை கவனித்தாள். அவள் சில நாட்களாக பிஸ்கட் கொடுத்து வந்தாளே அது தான்! அந்த நாய் அவளை காப்பாற்றத்தான் ரோட்டைக் கடந்து வந்ததா? ஷிவானி குழப்பத்தில் இருந்தபோது, சைக்கிள் ஓட்டுநர் அவளுக்கு “வழியிலிருந்து விலகு” எனக் கூறினார். ஷிவானி ஓரமாக நின்றாள். நாய் இன்னும் அவளுடன் இருந்தது.

மனதை அமைதிப்படுத்திக் கொண்ட ஷிவானி, வீடு வரை பாதை ஓரமாகவே நடந்தாள். அந்த நாயும் அவளுடன் பயணித்தது. வீட்டு வாயிலுக்கு வந்ததும், அது மீண்டும் திரும்பிச்சென்றது.

வீடு வந்ததும், பள்ளி உடையை மாற்றி, பால் குடித்துவிட்டு, ஷிவானி தன் பந்தை எடுத்து வெளியே ஓடினாள். அவளது தோழிகள் ஏற்கனவே மைதானத்தில் காத்திருந்தனர்.