Mavinin güzelliğinde

Herkesten önce vardığı karşı kıyıda alarganın tadını çıkarırken bizi Barbados'tan selamlayan Nevin Çırağan, sessiz sedasız Atlantik'i aştı.

- YAZI: ELİF DİKMEN

Bavaria 46 model teknesi Zuzu'nun havuzluğundan bu yana esen yaz havası ise anladık ki kendisinin enerjisinden kaynaklanıyordu. Öteden beri denizde olmayı seçen Çırağan, her ne kadar 'kendi teknesinin kaptanı' olsa da prensiplerinden biri, özellikle uzun yolculuklara yalnız çıkmamak.

Şimdi neredesiniz? Atlantik seyri nasıl geçti?

Şu anda Barbados'tayım. St. Charles diye bir limandan giriş yaptıktan sonra biraz aşağıya, Speightstown'a geldim. Küçük bir kasaba, karaya çıkmak da kolay. Etrafta pek kalınabilecek bir marina yok ve çok pahalı. Dolayısıyla alargada arkadaşları bekliyorum.

Benimle geçen ekip burada ayrıldı. Bir hafta yalnızım, sonra Türkiye'den iki arkadaşım gelecek. Onlar da denizcidir. Biri birlikte uzun süre yelken yaptığımız kaptan arkadaşım.

Okyanus dalgalıydı. 3 metrelere çıkan dalga vardı ve tekne çok sallandı. Ayakta durmak mümkün değil şeklinde... Beni deniz tutmaz ama bu sefer yemek yemekte bile zorlandım doğrusu, o kadar kötüydü. Bir arkadaş tamamen zorlandı. İkisi de tecrübeli yelkencilerdi ama hiçbirimiz daha önce okyanusa çıkmamıştık. Benim tecrübem Fas'tan Kanarya Adaları'na, oradan Mindelo'ya oldu. Mindelo'dan da buraya 16 gün sürdü gelişimiz. Esasında oldukça hızlı geldik. 17-20 gün arasında bekliyordum. Hızlı bir seyir oldu. Çünkü hep iyi rüzgâr vardı ama dolayısıyla dalga da vardı. Arkaya almaya çalıştıksa da çok sallandık.