மோஸி கொசு

இது இரண்டாவது முறை மோஸி கொசு இரத்தம் குடிக்கும் அகாடமியில் இருந்து வெளியே தள்ளப்பட்டான்.

- அஷிமா கௌஷிக்

அவனது சகோதரர்களும் சகோதரிகளும் எல்லாம் சிறப்பாக தேர்ச்சி பெற்றார்கள், ஆனால் மோஸி மட்டும் ஒரு மூலையில் தனியாக உட்கார்ந்திருந்தான் - அவனுக்கு துக்கமாக இருந்தது.

அவன் மனித இரத்தத்தை வெறுத்தான். சே! அவனுடைய குடும்பத்தில் யாரும் அவனைப் புரிந்து கொள்ளவில்லை.

“நாம் பழ கொசுக்கள் கிடையாது. தர்பூசணியில் உட்காராதே.

தர்பூசணிக்குப் பக்கத்தில் உட்காரும் அந்தப் பையனின் கையைத் துளை!” என்று அவனது குடும்பம் எப்போதும் சத்தம் போட்டது.

“அவன் கன்னத்தைக் கூட துளைக்க முயற்சி செய்!”

என்ன? இத்தனை சுவையான பழச் சாறுகள் இருக்கையில் ஏன் யாரையாவது துளைக்க வேண்டும்?

இல்லை இல்லை, அவர்களுக்கு இது புரியாது! மோஸி கண்களைச் சுழற்றினான்.

"போ மோஸி, போ! சத்தமிட்டுப் பற! தாக்கு!" மோஸிக்கு இதையெல்லாம் சகிக்க முடியவில்லை. அவன் தனது பை பேக்கை போட்டுக்கொண்டு வடக்கே பறந்தான்.

யாரும் துன்புறுத்தாத ஒரு தொலைதூர இடத்திற்கு போக முடிவு செய்தான்.

யாரும் அவனை அதிகமான சுவையற்ற மனித இரத்தம் குடிக்கக் கட்டாயப்படுத்த முடியாது. அவன் எப்போதுமே குடிக்க விரும்பியது லஸ்ஸி தான் - உப்பு, இனிப்பு, எதுவாக இருந்தாலும் பரவாயில்லை!

அவனுடைய மாமன் மகன் ரூபி, மோஸி இதைச் சொன்னதும் வாந்தி எடுத்து விட்டான்.

சாப்பூ, ஜோனா, மற்றும் மான்டி எல்லாரும் அவனைப் பார்த்து சிரித்தார்கள். டேனியல் அவனுக்கு பெரிய பூஜ்ஜியம் கொடுத்தார். “இரத்தக் குடிப்பு அகாடமிக்குப் போக யார் விரும்பினார்கள்?

அவர்களே தங்கள் டிப்ளோமாக்களை வைத்து கொள்ளட்டும்; அவர்கள் எப்படி மனித இரத்தத்தை குடிக்கிறார்களோ, அதுபோல் இதையும் குடிக்கட்டும்! நான் வேறு எங்கேயாவது அரசனாக வாழப் போகிறேன்!” என்று மோஸி முணுமுணுத்தான்.

மோஸி ஓயாமல் பறந்தான்.