അഴാതെ അമ്മാ...

നഷ്ടപ്പെട്ടതു നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ, അവരെ മറക്കുന്നത് മരണം...

- ബിൻഷാ മുഹമ്മദ്

അന്നും നിർത്താതെ മഴ പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പോസ്റ്റ്മോർട്ടം കഴിഞ്ഞ്, വെള്ളത്തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞ മകളുടെ കുഞ്ഞുടൽ നഞ്ചോടു ചേർത്തു പിടിച്ച് ആ അച്ഛൻ ചെളിപുതഞ്ഞ കല്ലിട്ട പാതയിലൂടെ നടന്നു. കിലുക്കാംപെട്ടി പോലെ തുള്ളിക്കളിച്ച്, അയൽപക്കങ്ങളിൽ എല്ലാവരുടേയും പൊന്നോമനയായിരുന്ന രാസാത്തി' കണ്ണടച്ച്, ഉറക്കത്തിലെന്നവണ്ണം ആ കൈകളിൽ കിടന്നു.

രണ്ടു വർഷത്തിനു ശേഷം, വണ്ടിപ്പെരിയാർ ചുരക്കുളം ലയത്തിലേക്കുള്ള ചെമ്മൺപാതകൾ താണ്ടി ഞങ്ങളെത്തുമ്പോഴും ഉണ്ടായിരുന്നു മഴപ്പെയ്ത്ത്. ആറു വയസ്സുള്ള കുരുന്നിനെ നിർദാക്ഷിണ്യം ഞെരിച്ചുടച്ചു കളഞ്ഞ കേസിലെ കുറ്റാരോപിതനെ കോടതി വെറുതെ വിട്ട തിന്റെ രണ്ടാം ദിവസം. കരഞ്ഞു കണ്ണീർ വറ്റിയ വണ്ടിപ്പെരിയാറിലെ അമ്മയെ കാണാൻ, കണ്ണീരിന്റെ വടുക്കൾ പേറുന്ന മറ്റൊരമ്മയും ഞങ്ങളോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. ഒറ്റമുറി ഷെഡിൽ വെറും മാസങ്ങളുടെ ഇടവേളയിൽ സ്വന്തം കുഞ്ഞുങ്ങൾ മരണത്തിന്റെ കയറിൽ തുങ്ങിയാടുന്നതു കാണേണ്ടി വന്ന "നിർഭാഗ്യവതിയായ' വാളയാറിലെ അമ്മ.

ആശ്വാസവാക്കുകൾ മുഴുമിപ്പിക്കും മുൻപേ ഒരമ്മയുടെ സാരിത്തലപ്പിനെ മറ്റേയമ്മയുടെ കണ്ണീർ നനച്ചു. വാക്കുകൾ മുറിഞ്ഞു പോയപ്പോൾ പിന്നെയും പിന്നെയും ആ നെഞ്ചിലേക്കു ചാഞ്ഞു. കണ്ണീരിന്റെ ഇരുനദികളൊരുമിച്ചു സങ്കടക്കടലായി മാറിയ നിമിഷമായിരുന്നു അത്.

മരിക്കാൻ വിടില്ല ഓർമകളെ

വാളയാർ അമ്മ: "കേസും കോടതിയും നമുക്കു വേണോ, വമ്പൻമാരോടു പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ പറ്റോ...?' എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചവരുണ്ട്. “നടന്നതെല്ലാം നടന്നു. എല്ലാം മറക്കണം' എന്ന ജൽപനങ്ങളും കേട്ടു. പക്ഷേ, കൊല്ലപ്പെട്ടു തലയ്ക്കു മുകളിൽ തൂങ്ങിയാടി നിൽക്കുകയാണ് എന്റെ പൈതങ്ങൾ. ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ പോലും കാണാറുണ്ട്, ഷെഡിനു മുകളിൽ തൂങ്ങിയാടുന്ന രണ്ടു കുഞ്ഞു പെറ്റിക്കോട്ടുകൾ. അവരെന്നോടു പറയും, അമ്മാ വിട്ടു കളയല്ലേ...' എന്ന്. അതു തന്നെയാണു നിങ്ങളോടും പറയാനുള്ളത്. നഷ്ടപ്പെട്ടതു നമ്മുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളെയാണ്. അവരെ മറക്കുന്നതു മരണമാണ്. ആ നരഭോജിയെ വിട്ടുകളയരുത്, തോറ്റുപോകരുത്.