નિરાંતથી નિષ્કર્ષ તરફ...

ગુમસૂમ બનીને બેઠો છું કે દર્દ નથી, આરામ નથી, મન કહે છે કે કૈં બાકી ને આમ જુઓ તો કામ નથી.

- હિતેન આનંદપરા

બાળપણની રમતો સાથે જિંદગીની કોઈ ને કોઈ શીખ પ્રત્યક્ષ કે પરોક્ષ રીતે સંકળાયેલી હોય છે. આંધળોપાટો રમીએ ત્યારે અનુમાન કે અંદાજ દ્વારા વ્યક્તિને ગોતવાની હોય. એ આપણી સુષુપ્ત ઈન્દ્રિયને જાગ્રત કરે અને દશ્ય ન હોય ત્યારે ધ્વનિનું મહત્ત્વ સમજાવે. થપ્પોની રમતમાં આંખ ખુલ્લી હોય છતાં સાથી ક્યાં છુપાયા હોઈ શકે એનું પગેરું મેળવવાનું હોય. લખોટીની રમત દ્વારા આપણે નેમ લેવાનું શીખીએ. સોગઠાંબાજી કે ચેસ જેવી રમત આપણી બુદ્ધિને કસે અને સમસ્યામાંથી માર્ગ કઈ રીતે કાઢવો એના વિચાર કરવાની આડકતરી તાલીમ આપે. ખો-ખોમાં આપણે સામેવાળા ખેલાડીને પકડવાનો હોય તો કબડ્ડીમાં સામેવાળા ખેલાડીને ચિત્ત કરવાનો હોય. ટૂંકમાં, સ્પર્ધામાં રહેવાની સતર્કતા શીખવા મળે.એવી જ એક રમત છે સ્ટૅચ્યૂ, જેમાં સ્થિર થઈ જવાનું હોય.