பயங்கரவாதத் தடைச் சட்டத்தை அகற்றிவிட்டு, பாதுகாப்புக்கும் சுதந்திரத்திற்கும் சமநிலையான அணுகுமுறையை உள்ளீர்த்துக் கொள்ளுதல்

இரத்துசெய்தலுக்கு எதிராக மாற்றுதல்; - 1979 ஆம் ஆண்டின் 48 ஆம் எண் பயங்கரவாதத் தடைச் சட்டத்தை (பிரிஏ) ரத்து செய்வதற்கான விவகாரம் மிகப் பெரியதாகும். மனித உரிமைகள், அரசியலமைப்பு நிர்வாகம் மற்றும் சட்ட விதிமுறைகள் மீதான அதன் எதிர்மறையான தாக்கம் சில காரணங்கள். தேசிய பாதுகாப்பை விட அடக்குமுறைக்கான ஒரு கருவியாக இது பயன்படுத்தப்பட்டதால், உள்ளூர் மற்றும் சர்வதேச அளவில் ஏற்பட்ட கெட்ட பெயரைக் குறிப்பிட தேவையில்லை. பயங்கரவாதத் தடைச் சட்டத்தை ஒரு புதிய சட்டத்தால் மாற்றுவது அதே அநீதிகளை நிலைநிறுத்துவதாகும் - பழைய மதுவை ஒரு புதிய போத்தலில் மீண்டும் பொதி செய்தல். இந்த காலாவதியான மற்றும் அடக்குமுறைச் சட்டம் எந்த சமரசமும் இல்லாமல் முழுமையாக அகற்றப்பட வேண்டும்.

- மாஸ் எல்.யூசுவ் (வழக்கறிஞர்)

பயங்கரவாதத் தடைச் சட்டத்தை ரத்து செய்வதற்கும், பயங்கரவாத எதிர்ப்பு விதிகளை ஒருங்கிணைப்பதற்கும், தேசிய பாதுகாப்பு மற்றும் சிவில் சுதந்திரங்களை சமநிலைப்படுத்துவதற்கும் உள்ள நியாயத்தை இந்தக் கட்டுரை விளக்குகிறது. இந்த சீர்திருத்தத்தின் மையத்தில் ஒரு தவிர்க்க முடியாத தேவையாக வலுவான பொறுப்புக்கூறல் வழிமுறைகள் உள்ளன.

பயங்கரவாதத் தடைச் சட்டத்தை ரத்து செய்வதற்கான சில கட்டாய காரணங்கள்:

1. அரசாங்க ஒப்புதல்: பயங்கரவாதத் தடைச் சட்டத்தின் குறைபாடுகள், பயனற்ற தன்மை மற்றும் அடக்குமுறை தன்மை காரணமாக, பொருத்தமான சட்ட கட்டமைப்பை சீர்திருத்தம் செய்து ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டியது அவசியம்.

2. மனித உரிமை மீறல்: முறையான குற்றச்சாட்டுகள் இல்லாமல் தன்னிச்சையாக தடுத்து வைப்பதற்கான அதிகாரங்களை வழங்கும் சட்டத்தில் உள்ள விதிகள்.

3. உரிய செயல்முறை: நீதித்துறை மேற்பார்வை இல்லாமல் தடுப்புக்காவல்களை நீடிப்பதன் மூலம் உரிய செயல்முறை இல்லாமை நியாயமான விசாரணைக்கான உரிமையை மீறுவதுடன் நீதித்துறை அதிகாரத்தை சவால் செய்கிறது.

4. சித்திரவதை மற்றும் வற்புறுத்தல்: அரசியலமைப்பு மற்றும் சர்வதேச தடைகளை மீறி ஒப்புதல் வாக்குமூலங்களைப் பெற தனிநபர்களை கொடூரமாகவும் மனிதாபிமானமற்றதாகவும் நடத்துதல்.

5. சிறுபான்மையினரை இலக்கு வைத்தல்: பயங்கரவாத தடைச் சட்டத்தின் பின்னர் இனப் பாகுபாடு குறித்த கவலை ;பெரும்பாலும் முதன்மையாக தமிழ் மற்றும் முஸ்லிம் சமூகங்களுக்கு எதிராகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

6. பேச்சு சுதந்திரத்தை அடக்குதல்: பத்திரிகையாளர்கள், ஆர்வலர்கள், சிவில் சமூக அமைப்புகள் மற்றும் எதிர்ப்பாளர்கள் பயங்கரவாத தடைச் சட்டத்தைப் பயன்படுத்தி இலக்கு வைக்கப்படுகிறார்கள், இதன் மூலம் கருத்து சுதந்திரத்திற்கு அச்சுறுத்தல் ஏற்படுகிறது.

7. அரசியலமைப்பு உரிமைகளை மீறுதல்: அமைதியாக ஒன்றுகூடுவதற்கான உரிமை, சுதந்திரம், சட்டத்தின் கீழ் சமமாக நடத்தப்படுதல் போன்றவை அனைத்தும் பயங்கரவாத தடைச் சட்டத்தால் குறைமதிப்பிற்கு உட்படுத்தப்படுகின்றன.

8. நீதித்துறை மறுஆய்வு இல்லாதது: நீதித்துறை தலையீடு இல்லாதது பாதுகாப்புப் படைகள் மற்றும் காவல்துறைக்கு போதுமான சட்ட சோதனைகள் இல்லாமல் அதிகப்படியான அதிகாரங்களை வழங்குகிறது, தண்டனையிலிருந்து விலக்கு அளிக்கும் சூழலை உருவாக்குகிறது.