வாசக ஞானம் வளர...

பொதுவாக, வாசிப்புத் திறன் குறைந்து விட்டது என்று வருத்தப்படுபவர்கள் அதற்காக மாற்று நடவடிக்கை என்ன எடுத்திருக்கிறார்கள் என்று தெரியவில்லை. ஆனால், தனி நபர்கள், நிறுவனங்கள் தன்னளவில் செயல்பட்டு வருவதைப் பார்க்க முடிகிறது. வாசிப்பில் ஆர்வம் உடைய நண்பர் ஒருவர் எப்போதும் தன் வரவேற்பறையில், நாளிதழ்களை, வார, மாத இதழ்களை வாங்கி வைத்திருப்பார். தேவையான நேரங்கள் தவிர, தொலைக்காட்சிப் பெட்டி அவர் வீட்டில் ஒளிர்வதே இல்லை.

- கிருங்கை சேதுபதி

வந்திருப்பவர்கள் அவசர, அவசியமின்றி, கைப்பேசியைப் பயன்படுத்தினால் ஒழிய அதை அவர் நாகரிகமாகத் தவிர்க்கச் சொல்லிவிடுவார். ஆர்வத்தோடு இதழ்களைப் படிப்பவர்களுக்கு அவகாசம் அளிப்பார்; தேவையெனில், வீட்டுக்குச் சென்று படித்து விட்டுத் தரவும் இசைவார்.

எழுத்தாள நண்பர் ஒருவர், 'திண்ணை நூலகம்' ஒன்றையே தன் வீட்டில் நிறுவிச் செயல்படுத்தி வருகிறார். அழ.வள்ளியப்பாவின் புதல்வி தேவிநாச்சியப்பன், சிறுவர் சங்கத்தின் மூலமாக மாதம் ஒரு முறை தமது இல்லத்தில் சிறார்களையும் பெற்றோரையும் இணைத்து, பேசவும் நடிக்கவும் சொல்லவும் செய்து வருகிறார்.

இதுபோல், இலக்கிய ஆர்வம் உடைய மருத்துவர்கள், ஜோதிடர்கள், பொதுமக்கள் தொடர்புடைய தனியார் நிறுவனங்கள் அமைத்திருப்பவர்கள் தங்களின் வரவேற்பறையில் காத்திருப்பவர்களுக்காக நாளிதழ்களையும், பருவ இதழ்களையும், நூல்களையும் வைத்திருப்பதைப் பார்த்திருக்கிறேன்.

நாள்தோறும் நாளிதழ்களை வாங்கி வாசகர்களின் நேரத்தைப் பயனுள்ள வகையில் ஆக்கிக் கொள்ள உதவும் 'மெஸ்களும்' இருக்கின்றன. சில நாள்களில் மதிய உணவு வேளைகளில், சோறு தீர்ந்துவிட்ட நிலையில் மறு உலைவைத்து ஆகும் வரை பொறுத்திருந்து உண்பவர்களாக வாடிக்கையாளர்கள் காத்திருப்பதையும் பார்த்திருக்கிறேன். அந்த வேளைகளில் அவர்களது பொறுமைக்கும் பசிக்கும் விருந்தளிப்பதாக, தினமணி உள்ளிட்ட நாளிதழ்கள் வைக்கப் பெற்றிருக்கின்றன. புதுவை மெஸ் ஒன்றில், இந்த வழக்கம் இன்றளவும் நடைமுறையில் இருக்கிறது.

'காலை வேளையில் இல்லப் பணிகள், அலுவலகத்துக்குக் கிளம்புதல் ஆகிய நெருக்கடிகளுக்கு மத்தியில் நாளிதழ்களைப் படிக்க நேரம் கிடைப்பதில்லை. மாலைக்குப் பிறகு, அன்றையச் செய்திகள் பழையதாகி விடுகின்றன. எனவே, மதிய வேளையில் உணவுக்கு இடையில், செய்திகள் படிக்க ஏதுவாக இந்தச் சூழல் இருக்கிறது' என்கிறார் வாடிக்கையாளர் ஒருவர்.

'தொடங்கிய காலத்தில், அதிகம் செய்தித் தாள்கள் கிடைக்காத போது, அவற்றைப் படிப்பதற்காகவே, எங்கள் மெஸ்ஸுக்கு வருவார்கள். அப்போது தொடங்கிய பழக்கம், இப்போதும் நடைமுறையில் உள்ளது' என்று அந்த மெஸ் உரிமையாளர் குறிப்பிடும்போது, ஒருவிதப் பெருமிதம் அவர்தம் முகத்தில் தவழ்ந்தது.