ജീവിതം കൊണ്ടു നൽകിയ ഉത്തരം

ഭാവിയിൽ ആരാകണം? അധ്യാപകൻ എല്ലാ കുട്ടികളോടും ചോദിച്ചെങ്കിലും എന്നെ മാത്രം ഒഴിവാക്കി. എനിക്കൊരു ഭാവി ഉണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹത്തിനു തോന്നിയിരിക്കില്ല. ആ ചോദ്യത്തിന് ഞാൻ കണ്ടെത്തിയ ഉത്തരമാണ് ജീവിതം

- വി.ആർ. ജ്യോതിഷ്

പണ്ടു എന്ന തെലുങ്കു വാക്കിനു ഫലങ്ങൾ എന്നാണർഥം. കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോഴേ പഴങ്ങൾ ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന എന്നെ അച്ഛൻ വിശ്വനാഥൻ "പണ്ടു എന്നു വിളിച്ചു. മുതിർന്നപ്പോഴും ആ പേര് അച്ഛൻ ഉപേക്ഷിച്ചില്ല. അങ്ങനെ എന്റെ പേര് "പണ്ടുസിന്ധു എന്നായി മാറി.

റെയിൽവേയിൽ സൂപ്പർവൈസറായിരുന്നു അച്ഛൻ, ജോലിയുടെ ഭാഗമായി പുതിയ സ്ഥലങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്കും ശീലമായി. എന്റെ ബാല്യവും കൗമാരവും ആന്ധ്രാപ്രദേശിലായിരുന്നു. അച്ഛൻ റിട്ടയർ ചെയ്ത ശേഷമാണ് ഞങ്ങൾ കേരളത്തിലെത്തുന്നത്. അന്ന് എനിക്ക് 23 വയസ്സ്. ആന്ധ്രയിലെ കാകതീയ സർവകലാശാലയിൽ നിന്നു സമ്പാദിച്ച ഡിഗ്രിയും മുറിമലയാളവും പിന്നെ, ഒരുപാടു മോഹങ്ങളുമായാണു നാട്ടിലേക്കു വന്നത്.

മൂന്നു വയസ്സു വരെ വിശ്രമമില്ലാതെ ഓടിനടന്ന പെൺകുട്ടിയായിരുന്നു ഞാൻ പ്രതിരോധ കുത്തി വയ്പ്പിലെ പാളിച്ചയാകണം അതിനുശേഷം പോളിയോ ബാധിച്ചു കാലുകൾ തളർന്നു. തുടർചികിത്സകൾ ഫലം കണ്ടില്ല. ക്രമേണ എല്ലുകൾ ദുർബലമാകുന്ന അസുഖവും പിടികൂടി. ശരീരത്തിന്റെ പകുതിഭാഗം തളർന്നു. ഇരിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത അവസ്ഥയുണ്ടായി.

പ്രാണൻ പറിഞ്ഞുപോകുന്ന വേദന. ഇപ്പോഴും ഞാൻ അത്രയ്ക്കും അവശയാണ്. എങ്കിലും തോറ്റിരിക്കാൻ മനസ്സ് അനുവദിക്കുന്നില്ല. വേദനകളിൽ നിന്നു മോചനം നേടാൻ ഞാൻ പാഠപുസ്തകങ്ങളിലേക്കു കണ്ണു നട്ടു. കാലിനു വേദനിക്കുമ്പോൾ ആ കാൽനഖത്തിൽ നെയിൽ പോളിഷ് പുരട്ടി ആശ്വസിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ജനാലയ്ക്ക് അപ്പുറം എന്റെ സമപ്രായക്കാർ ഓടിനടക്കുന്നതു കാണുമ്പോൾ വിധിയിൽ സമാധാനിച്ച് അതുനോക്കിയിരുന്നു. സങ്കടങ്ങൾക്കു കൂട്ടായാണു സംഗീതമെത്തുന്നത്. പാട്ടുകൾ കേട്ടു പഠിച്ചു തനിയെ പാടി തുടങ്ങി. അങ്ങനെ പാട്ടു പതിയെ എനിക്കു വേദന മറക്കാനുള്ള മരുന്നായി.

സ്കൂളിൽ വല്ലപ്പോഴും പോകുന്ന കുട്ടിയായിരുന്നു ഞാൻ. സ്കൂളിൽ പോയിട്ടുള്ളതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ പോയിട്ടുള്ളത് ആശുപത്രികളിലായിരുന്നു. കുട്ടികളോടൊപ്പം കളിക്കാൻ പറ്റില്ലെങ്കിലും അവരോടു കൂട്ടുകൂടാനും മിണ്ടാനുമൊക്കെ അതിയായ ആഗ്രഹമായിരുന്നു. പക്ഷേ, അവരാരും എന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല.