வாழ்க்கைத் துணையாகும் வாசிப்பு

உளர்கள்தோறும் புத்தகத் திருவிழாக்கள் நடைபெறுகின்றன. எதைப் பார்ப்பது, எதை வாங்குவது? என்று சலிப்பான தொனியில் புலம்புவதுபோல் சொன்னார் ஒரு நண்பர்.

- கிருங்கை சேதுபதி

உண்மைதான். எல்லா ஊர்களிலும் சிற்றுண்டி ச்சாலைகளும் உணவு விடுதிக ளும் இருக்கத்தானே செய்கின்றன. அது மாதிரி... சொல்லி முடிக்கவிடவில்லை. அதெப்படி? உணவுவிடுதியும் புத்தகக் கடையும் ஒன்றாக முடியுமா?

ஏன் முடியாது? இரண்டும் பசியாற்று கிற இடம்தானே? முன்னது வயிற்றுப் பசி போக்குவது. பின்னது அறிவுப்பசி ஆற்று வது. இப்போதெல்லாம் உட்கார்ந்து சாப் பிடுகிற உணவு விடுதிகளைவிட, 'பார்சல்' கொடுக்கிற விடுதிகளுக்குத்தானே மவுசு. பார்த்த புத்தகங்களையே பார்ப்பதும், படித்த புத்தகங்களைத் திரும்பப் பார்ப்ப தும் ஆயாசமாயிருக்கிறது. ஏற்கெனவே வாங்கிய புத்தகங்களைப் படித்து முடிப்ப தற்குள் புதிய புத்தகம் வாங்க வேண்டுமா? என்று தோன்றுகிறது.

உண்பதும் வாசிப்பதும் ஒன்றாகிவிடுமா? ஆக வேண்டும். பிறந்தது முதற்கொண்டு வாழ்நாள் முழுவதும் எப்படி உணவுதவிர்க்க முடியாதோ, அப்படித்தான் கல்வியும்.

அன்றாட இயக்கத்துக்கு உணவு எவ்வ ளவு இன்றியமையாததோ, அவ்வளவு இன் றியமையாதது அன்றாட வாசிப்புக்குப் புத்தகமும்; வாழ்க்கையின் இயக்கத்தை இலகுவாக்குவதற்கு எத்தனை வசதியான பொருள்கள் பயன்படுகின்றனவோ, அது போல், மனத்தை இலகுவாக்குவதற்கு எத் தனையோ புத்தகங்கள் பயன்படுகின்றன.

வாசிப்பு, படிப்பாகி, படிப்பு, கற்றலாக வளர்ச்சி அடைய வேண்டும்.

கொஞ்சம் அழுத்தமாகவே சொல்லிய தும் அமைதியானார் நண்பர். யார் ஒருவ ராலும் தனக்காகவே வாழ முடியாது. அது போல், யாராலும் தனக்குத்தானே பேசிக் கொள்ள முடியாது; எழுதிக் கொள்ள முடியாது; பேச முடியாத நாள்களில் பேச நபர்கள் கிடைக்காத நேரங்களில் பேச்சுத் துணைக்குப் புத்தகங்கள் கூட வரும்; பேசும்; பேச வைக்கும்; பேசாமல் யோசிக்கவும் வைக்கும். போக முடியாத இடங்களுக்கு மனதளவில் பயணிக்கவும், நேருற அனுபவிக்க முடி யாத பல உணர்வுகளைத் துய்த்துப் பெற்றுக்கொள்ளவும் புத் தகங்கள் துணை செய்யும்; நாம் வெளியுல கில் நடந்தும், வாகனங்களில் பயணித்தும் கடக்கிற தொலைவுகளுக்கு இணையாக மனதளவில் பயணிக்க உதவும் வாகனங் கள் புத்தகங்கள். அதில் ஊன்றுகோலா கும் புத்தகங்களும் உண்டு; விமானங்களா கும் புத்தகங்களும் உண்டு. மறதி நோய்க்கு மகத்தான மருந்து புத்தகம்தான்.