கழிவுநீர் மேலாண்மைச் சவால்கள்!

சுத்திகரிக்கப்படாத தொழிற்சாலை, மனிதக் கழிவுகளால் 1858-ஆம் ஆண்டின் கோடை காலத்தில் தேம்ஸ் நதி நிரம்பி வழிந்ததால் ஏற்பட்ட பெரும் துர்நாற்றத்தால் (கிரேட் சிடிங்க்) லண்டன் நகரம் திணறியது.

- பேராசிரியர் தி. ஜெயராஜசேகர்

பொது சுகாதாரத்தைப் பேணவும், கழிவு நீர் வெளியேற்று வடிவமைப்பை கட்டமைக்கவும் சர் ஜோசப் பாசல்கெட் என்ற பொறியாளரைக் கொண்டு விக்டோரியா மகாராணி நவீன கழிவு நீர் அமைப்பை உருவாக்கினார். பிரிட்டிஷார் ஏகாதிபத்தியத்தின் கீழ் இந்தியா இருந்ததால் மும்பையிலும் லண்டனைப் போன்ற நிலத்தடி கழிவுநீர் அமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது.

19ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் இந்தியாவின் மிகப் பெரிய துறைமுக நக ரமாக மும்பை உருவெடுக்கத் தொடங்கியது. அதிகமான மக்கள் மும்பையில் குடியேறியதால் கழிவு நீர், மாசு, துர்நாற்றம், கொசுக்கள், குடிநீர் மாசுபாடு போன்ற பிரச்னைகள் அதிகரிக்கத் தொடங்கின. 1830-1860ஆண்டுகளுக்கு இடையே இந்தியாவில் பரவிய காலரா, பிளேக் போன்ற தொற்று நோய்கள் ஆயிரக்கணக்கான மனித உயிர்களைப் பறித்தன.

தொற்றுநோய் பரவலுக்குப் பிறகு, திறந்தவெளி கழிவுநீர் வெளியேற்று அமைப்பிற்கு மாற்றாக நிலத்தடி கழிவு நீர் அமைப்பின் தேவை ஏற்பட்டது. அப்போதைய பிரிட்டிஷ் அரசின் பொறியாளர் ஹெக்டர் டுல்லோச் தலைமையிலான குழுவினர் நிலத்தடி கழிவுநீர் வெளியேற்று திட்டத்தை உருவாக்கினர். இதுவே இந்தியாவில் தொடங்கப்பட்ட முதல் நிலத்தடி கழிவுநீர் வெளியேற்று திட்டம்.

மத்திய மாசு கட்டுப்பாட்டு வாரியத்தின் 2021-ஆம் ஆண்டு அறிக்கையின் படி, இந்தியாவில் தினசரி சுமார் 7,236.8 கோடி லிட்டர் கழிவுநீர் உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது. தமிழ்நாட்டில் ஒரு நாளைக்கு 642.1 கோடி லிட்டர் கழிவு நீர் உற்பத்தியாகிறது.