കുടയില്ലാത്തവർക്കൊപ്പം മഴ നനഞ്ഞ ഒരാൾ

അമ്മ കത്തിച്ചുവെച്ച പ്രതീക്ഷയുടെ ചിമ്മിനിവിളക്കിൽനിന്ന് പകർത്തിയെടുത്ത വെളിച്ചത്തെപ്പറ്റി, അമ്മയ്ക്കൊപ്പം ഇടറിക്കയറിയ ദുരി തപ്പടവുകളെപ്പറ്റി പ്രശസ്ത കഥാകൃത്ത് സന്തോഷ് ഏച്ചിക്കാനം എഴുതുന്നു...

- 

കേവലം പതിനാറ് വയസ്സുള്ളപ്പോഴായിരുന്നു എന്റെ അമ്മയുടെ വിവാഹം. പഠിച്ച് ടീച്ചർ ആകണമെന്നൊക്കെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നു. അതൊക്കെ യാഥാസ്ഥിതികനായ തന്റെ പിതാവിനു മുൻപിൽ അവതരിപ്പിച്ചിട്ട് ഒരു കാര്യവുമില്ലെന്നറിയാവുന്നതു കൊണ്ട് ശ്യാമള എന്ന എന്റെ അമ്മ സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം ചുരുട്ടിക്കൂട്ടി മൂലയിലിട്ടു. എന്നിട്ട് 23കാരനും അറിയപ്പെടുന്ന ഫുട്ബോൾ താരവുമായ എ.സി. ചന്ദ്രൻ നായരെ വിവാഹം കഴിച്ചു. ബേഡഡുക്കയിൽ പക്കാ നാട്ടിൻപുറത്തുകാരിയായി വളർന്ന ആ പെൺകുട്ടി അങ്ങനെ 50 കിലോമീറ്റർ ദൂരെയുള്ള നീലേശ്വരം പട്ടണത്തിലെത്തി. ആലിലവളപ്പിലെ എമണ്ടൻ വീടിന്റെ ഉമ്മറത്തേക്ക് കാലെടുത്തു വെച്ചപ്പോൾ നിലവിളക്കിന്റെ നീണ്ട നാളത്തിനപ്പുറം കണ്ണാടിത്തറയിൽ അമ്മ തന്റെ ചിരിക്കുന്ന കണ്ണുകൾ കണ്ടു.

അച്ഛന്റെ മാതാപിതാക്കളൊക്കെ മൂപ്പർക്ക് കേവലം ഏഴുവയസ്സുള്ളപ്പോൾ മരിച്ചുപോയിരുന്നു. അച്ഛമ്മയ്ക്ക് ഭർത്താവ് കുഞ്ഞിക്കണ്ണൻ നായർ സമ്മാനിച്ച പതിനാറ് മക്കളിൽ ഏറ്റവും ഇളയവനായിരുന്നു എന്റെ അച്ഛൻ. അതിൽ എട്ടുപേർ പ്രസവസമയത്തും ബാല്യം പിന്നിടും മുൻപുമൊക്കെയായി മരിച്ചു പോയിരുന്നു. മൂത്ത ചേട്ടൻ ബാലൻ നായരും അച്ഛനും തമ്മിൽ 30 വയസ്സിന്റെ വ്യത്യാസമുണ്ടായിരുന്നു. (എന്റെ അച്ഛാച്ചാ, ഭാര്യയെന്നും പറഞ്ഞിട്ട് ഒരു സ്ത്രീയോട് ഇങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്യാമോ?) അമ്മയെത്തുമ്പോൾ ആ പടുകൂറ്റൻ ബംഗ്ലാവിൽ അച്ഛനെക്കൂടാതെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മറ്റൊരു ചേട്ടൻ ഭാര്യയ്ക്കും മൂന്ന് പെൺമക്കൾക്കുമൊപ്പം അത്ര സുഖത്തോടു കൂടിയല്ലാതെ താമസിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇന്നർ പൊളിറ്റിക്സാണ് കാരണം.

ചേട്ടനും അനുജനും തമ്മിൽ സ്വത്തിന്റെ പേരിൽ ഒന്നും രണ്ടും പറഞ്ഞ് പരസ്പരം ഷെല്ലാക്രമണം നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയം. ഈ ആഭ്യന്തര സംഘർഷത്തിനിടയിൽ വെച്ചാണ് അമ്മ എന്നെ ഗർഭം ധരിക്കുന്നത്. എല്ലാമുണ്ടങ്കിലും ആരുമില്ലാത്ത ചുറ്റുപാടിൽ ഒരു തകർന്ന കെട്ടിടംപോലെ അമ്മ ഇരുന്നു. അച്ഛൻ പക്ഷേ, ഗാലറിയിൽ നിന്നുയരുന്ന ആരവങ്ങൾക്കും ആർപ്പുവിളികൾക്കും ഇടയിൽ പരിഗണനയുടെയും പ്രശംസയുടെയും ധാരാളിത്തത്തിൽ ആനന്ദ തുന്ദിലനായി കേരളത്തിനകത്തും പുറത്തും കറങ്ങി നടന്നു.

എതിർകളിക്കാരുടെ വലകളിൽ ഗോളുകളിട്ട് നിറച്ചു. അച്ഛൻ പറയുന്നതു കേൾക്കാൻ അദ്ദേഹം നിറച്ചുകൊടുക്കുന്ന ചില്ലുഗ്ലാസുകൾക്കു ചുറ്റും നിരവധി സുഹൃത്തുക്കളുണ്ടായിരുന്നു.