ஆடம்பரங்கள் அவசியமா?

அமெரிக்காவில் வசிக்கும் என் தோழி, தன் மகனின் திருமண புகைப்படத்தை எனக்கு அனுப்பிவிட்டு, விவரங்களையும் பகிர்ந்துகொண்டார்.

- முனைவர் இரா. கற்பகம்

மணமக்கள், அவர் தம் பெற்றோர் ஆகிய ஆறு பேர் மட்டும் பங்கேற்க, மிக எளிமையாகவும் சுருக்கமாகவும் மணவிழாவை நடத்தியிருந்தார்கள்! நம் நாட்டில் இது சாத்தியமா? தனி மனிதர்களாகவும், சமூகமாகவும் நம் இல்லத் திருமண விழாக்களை நாம் எவ்வளவு ஆடம்பரமாக நடத்திக் கொண்டிருக்கிறோம்?

நம் நாட்டில் உழவர் சந்தை, மாட்டுச் சந்தை, குதிரைச் சந்தைபோல, 'கல்யாணச் சந்தை' என்ற ஒன்று இருக்கிறதே! இன்றைய திருமணங்கள் சொர்க்கத்தில் நிச்சயிக்கப்படுவதில்லை; 'கல்யாணச் சந்தையில்' தான் நிச்சயிக்கப்படுகின்றன! இங்கு நடக்கும் வேடிக்கைகளையும், விசித்திரங்களையும், கொடுக்கல் வாங்கல்களையும், லாப நஷ்டக் கணக்குகளையும் பார்க்கலாம்.

ஆண்-பெண் சமத்துவமெல்லாம் பேச்சளவில் மட்டும்தான். எல்லா நிலைகளிலும் மணமகன் வீட்டார் மேல்தட்டிலும், மணமகள் வீட்டார் கீழ்த்தட்டிலும்தான் இருக்கிறார்கள். 'கல்யாணச் சந்தையின்' ஆரம்பம் பெண் பார்க்கும் படலம். இப்போதெல்லாம் யாரும் அநாகரிகமாகப் பெண்ணைப் பாடச் சொல்லிக் கேட்பதில்லை. அதற்குப் பதிலாக மணமகன் வீட்டார் பத்துப் பதினைந்து பேருக்கு நடுவில் பெண்ணைக் கொலு பொம்மை போல அலங்கரித்து உட்காரச் செய்து, சமைக்கத் தெரியுமா, அலுவலகத்தில் வேலை நேரம் என்ன, ஊதியம் எவ்வளவு என்று 'நாகரிகமாக' விசாரிக்கிறார்கள்.

அடுத்தது சடங்கு சம்பிரதாயங்கள், முகூர்த்த நாள், நேரம், மணப்பெண் உடுத்த வேண்டிய மண விழா ஆடையின் நிறம், அழைப்பிதழ் என்று எல்லாவற்றையுமே மணமகன் வீட்டார்தான் நிர்ணயிக்கிறார்கள். என் உறவினர் ஒருவரின் மகளுக்குத் திருமணம் பேசினார்கள். அந்தப் பெண் மிகவும் சிவந்த நிறம் உள்ளவர். அவருக்குச் சிவப்பு நிறத்தில் புடவை அணிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று விருப்பம். ஆனால், மணமகனின் சகோதரிகள், 'மஞ்சள் நிறப் புடவைதான் அணிய வேண்டும்; அதுதான் எங்கள் வழக்கம்', என்று அடித்துப் பேசினார்கள். ‘சிவந்த நிறப் பெண்ணுக்கு சிவப்பு, கருநீலம், கரும்பச்சை போன்ற வண்ணங்கள் பொருத்தமாக இருக்கும்; வெளிர் நிறமான மஞ்சள் எடுப்பாக இராது' என்று அந்தப் பெண்ணின் பெற்றோர் எவ்வளவோ எடுத்துச் சொல்லியும் அவர்கள் பிடிவாதத்தை விடவில்லை.