సగభాగం

ఈవారం కథ

- డా. డి.వి.జి.శంకర రావు

ఈ రోజు మా పదో పెళ్లిరోజు. తల్చుకొంటేనే కళ్ళమ్మట నీళ్ళు గిర్రున తిరిగాయి.

“పెళ్లి రోజు శుభాకాంక్షలు డాడీ. స్కూల్ కి పోతున్నా. బై. మీ ఆనంద భాష్పాలతో రూమ్ నిండిపోయింది. ముందు కళ్ళు తుడుచుకోండి. " అంటూ తుర్రు మంది మా అమ్మాయి.

వెంటనే బుర్ర గిర్రున తిరిగి గతంలోకి జారుకొన్నాను.

ఏ లోకాన ఉన్నాడో, మా నాన్న... గుర్తుకు వచ్చాడు. ఆయన్ని వెర్రి నాగన్న అనుకొనేవాడిని కానీ ఎంత పొరపాటు..

యోగి వేమన్నే. ఎంత ముందు చూపు?! అన్నాను.

ఆయ నాకు స్నేహితుడి లాగానే ఉండేవాడు. డిగ్రీ చదువుతుండగా, నాకు పెళ్లీడు వచ్చినట్టు ఫీలయ్యి ఓ రోజు “నాన్నా! పెళ్ళి చేసుకొని ప్రేమించడం మంచిదా లేకపోతే ప్రేమించి పెళ్ళి చేసుకోవడం మంచిదా ?.” “ఒరేయ్ : మెడకు రాయి కట్టుకొని చెర్లో దూకడం మంచిదా, చెరువులో దూకింతర్వాత రాయి కట్టుకోవడం మంచిదా అన్నటుంది రా నీ ప్రశ్న. పళ్ళూడగొట్టుకొంటానని డిసైడయ్యాక” “సరిగా చెప్పు నాన్నా” అంటూ మారాం చేశాను.

"అయితే వినుకోరా ! పెళ్లి ఎలా ఎవరిని చేసుకున్నా ఒకటే .

అయితే కోరి కోరి చదువు కున్న అమ్మాయి జోలికెళ్లొద్దు. మసై పోతావు.” " ఓహెూ ! అందుకనేనా అమ్మ చదువుకోకుండా జాగ్రత్త పడ్డావ్.

" మీ అమ్మ మూడో క్లాస్ చదివింది. మూడో క్లాస్ తోనే నన్ను ముప్పయ్ చెరువుల నీళ్ళు తాగించింది. ఇక నీయిష్టం” అప్రయత్నంగా గుడ్ల నీళ్ళు కుక్కుకున్నాడు.

బిత్తర పోతూ నసిగాను.

“అయినా ఈ కాలంలో అందం లేనివాళ్ళో, అణకువ లేని వాళ్ళో దొరకొచ్చు గానీ చదువు లేనోళ్ళు ఎక్కడ దొరుకుతారు నాన్న.

అసలే కంప్యూటర్ యుగం. కాస్తా ప్రాక్టికల్ గా ఆలోచించు" " ఒరేయ్ అలా అయితే పెళ్ళి మానుకో. అదృష్టం ఈడ్చితంతే నాయకుడివైనా అవుతావ్ లేకపోతే ప్రశాంతంగా బ్రతకనైనా బ్రతుకుతావ్ “ అలిగినట్టు బుంగ మూతి పెట్టాను.