செல்வத்துப் பயனே ஈதல்!

'திரைகடலோடியும் திரவியம் தேடு' என்பது தமிழர்களின் வாழ்வியல் மொழி.

- அருணன் கபிலன்

ஆனாலும், தாங்கள் தேடிய திரவியங்களை ஒருபோதும் தமிழர்கள் பதுக்கியதில்லை; தனக்கென்று மட்டும் வைத்துக் கொண்ட துமில்லை. அண்மைக்காலமாக அதாவது இந்திய விடுதலைக்குப் பின்னர் தமிழர் களின் வாழ்வில் ஏற்பட்டிருக்கும் மிகப் பெரியமாற்றம் சொத்துக்குவித்தல் என்னும் வழக்கம்; இது தமிழர்களின் மரபன்று.தேடித் தேடிப் பொருளைக் குவிப்ப தும் அவ்வாறு குவிந்தவற்றைக் கொண்டு மேலும் மேலும் அதைப் பெருக்குவதற் கான வழிகளில் ஈடுபடுவதும் குறிப்பாக மண்ணிலும் பொன்னிலும் அதை முதலீடு செய்வதும் இதுபோன்ற பல முயற்சிகளில் தொடர்ந்து ஈடுபடுவதும்தான் வாழ்க்கை யின் குறிக்கோள் என்று கருதிக் கொண்டி ருக்கிற காலமாக இருக்கிறது.

வாழ்வுக்கான அகப்பொருள் தேடிக் கண்டு தேர்ந்து உலகுக்கே உரக்கச் சொன்ன தமிழர்கள் தாங்களே அந்த மெய்ப் பொருளை மறந்துவிட்டுப்பொய்ப்பொருளை நாடி - புறவாழ்வுக்குப் பொருள் தேடி அலைகி றார்களோ என்ற ஐயமும் தோன்றுகிறது.

இதிலே வேடிக்கை என்னவென்றால், வேண்டுதல் வேண்டாமை இலானாகிய கடவுளையும் இதற்குப் பங்கு சேர்த்துக் கொள்வதுதான். இந்தக் கோயிலில் இத் தனை முறை இப்படி வேண்டிக் கொண் டால்செல்வம்கொட்டோகொட்டென்று கொட்டும் என்று வேண்டுகிறவர்கள் நம்பு கிறார்கள். அவ்வாறு வேண்டிச் செல்வத் தைச் சேர்த்தவர்கள் தாங்கள் சேர்த்த செல் வத்துக்குக் காரணம் அந்தக் கடவுள்தான் என்றும், ஏதும் பழி-பாவம் வந்து விடக் கூடாது என்பதற்காக அதில் ஒரு பங்கை கடவுளுக்கே கொடுத்து விட்டால் எல்லாம் சரியாகி விடும் என்றும் நம்புகிறார்கள்.

பொருட் செல்வத்துக்காகவே மட்டும் அலையும் இந்த வாழ்க்கையில் அன்பு, கருணை, நிம்மதி, உடல்-மனநலம், நீளா யுள், சமூக மதிப்பு, மானுட நேயம் உள் ளிட்ட பலவற்றை இழப்பதோடு மட்டு மின்றித் தாங்கள் சேர்த்த செல்வத்தைச் செலவழித்து மீண்டும் இவற்றையெல்லாம் பெற்று விடலாம் என்று நம்புவதுதான் அதைவிடவும் வேடிக்கையாக இருக்கிறது.

கனியைக் கனியாகச் சுவைக்காது கனி யென்று எழுதி வைத்த காகிதத்தைச் சுவைப்பது போலத்தான் இந்தச் சொத்துக் குவிப்பு வாழ்க்கையும்.

'உண்பது நாழி, உடுப்பவை இரண்டே' என்று வாழ்க்கையின் எளிமையை அழகா கக் குறிப்பிடுகிற சங்க இலக்கியம் அதனை மேலும் விரிவாக்குகிறது.