જીવન અને લેખનમાં આસન સે મત ડોલ

એમનો ઉછેર પુસ્તકો વચ્ચે તો એમનું ઘડતર આપણી ભાષાના મોટા ગજાના સાક્ષરોના હાથ નીચે. ઘરમાં એકદમ મુક્ત માહોલ. આ બધાનો સરવાળો એટલે ધીરુબહેનનું ટટ્ટાર કલમે સર્જાયેલું લીલુંછમ સાહિત્ય.

- દીપક મહેતા

ના, આ પરીકથા નથી, પણ એક ખરી કથા છે. આજથી નવેક દાયકા પહેલાંના મુંબઈ શહેરમાં એક છોકરી રહે. પરીકથામાં રાક્ષસને રોજ એક બત્રીસ લક્ષણો ખાવા જોઈએ. આ ખરી કથામાં છોકરીને રોજ એક નવી ચોપડી વાંચવા જોઈએ. પિતા રોજ સાંજે કામ પરથી ઘરે આવે ત્યારે એને માટે એક નવી ચોપડી લેતા આવે. બીજે દિવસે તો ચોપડી પૂરી! આ છોકરી હતી ભારે નસીબદાર. વાંચવા માટે એની પાસે ત્રણ-ત્રણ મહેલ. ઘરના કમ્પાઉન્ડમાં આવેલું વડનું મોટું ઝાડ એ એક નંબરનો મહેલ.

ઘટાદાર આંબલી એ બે નંબરનો મહેલ.. અને નાની ચીકુડી એ ત્રણ નંબરનો મહેલ. મન થાય એ મહેલમાં બેસીને અંધારું થાય ત્યાં સુધી ચોપડી વાંચીને પૂરી કરે. ક્યારેક નવી ચોપડી ન મળે ત્યારે દુઃખીના દાળિયા થઈ જાય અને એ નાની ધીરુ મોટી ધીરુને કાગળ લખેઃ

મોટી ધીરુ, વચન આપ કે તું ભૂલી નહીં જાય કે વાંચવાની સારી ચોપડી ન મળે ત્યારે કેવું દુઃખ પડે છે. નાના છોકરાઓ માટે તો જરૂર જરૂર લખજે ને મહેરબાની કરી સલાહો ન આપતી.

         – લિ. નાની ધીરુ