જશી બહેન જોગલ: શહીદ પુત્રની સ્મૃતિમાં પ્રગટાવ્યો અન્નક્ષેત્રનો દીપ

દુશ્મન સામે સામી છાતીએ લડીને કારગિલ યુદ્ધમોરચે ખપી ગયેલા માત્ર ૧૯ વર્ષના દીકરાના બલિદાનને કાયમ રાખવા જામનગરની આ મહિલાએ પોતાનાં આંસુ પી જઈ જરૂરતમંદ લોકોને મદદ કરવાનો ભેખ લીધો છે. ‘કારગિલ વિજય દિન’ નિમિત્તે મળીએ એ વીરમાતાને.

- દેવેન્દ્ર જાની

હું જ્યારે ઉપર યમના દરબારમાં જાઉં અને મને પૂછવામાં આવે કે તમે ધરતી પર જઈને શું કર્યું? ત્યારે હું ગર્વની સાથે કહી શકું કે મેં એક દીકરો દેશને આપ્યો. એટલું જ નહીં, એ શહીદ દીકરાની સ્મૃતિમાં અનેક ગરીબોનાં પેટ ઠાર્યાં છે. જરૂરતમંદોની મદદ કરવાનું કામ કર્યું છે. પછી ભગવાનને કહીશ કે હવે તારે મને જ્યાં જગ્યા આપવી હોય ત્યાં આપજે.. અને હા દીકરા, હું જીવું છું ત્યાં સુધી તો તું આપણે જે બે અન્નક્ષેત્ર ખોલ્યાં છે ત્યાં ભૂખ્યાને અન્ન આપવાનો દીવડો ઓલવાય નહીં એનું ધ્યાન રાખજે..

ખુમારીથી ભરેલા આ શબ્દો છે કારગિલ યુદ્ધના એક શહીદ રમેશ જોગલનાં માતાના. જામનગર જિલ્લાના મેવાસા ગામના વતની રમેશ જોગલનાં માતા જશીબહેન પોતાના મોટા દીકરા હમીરભાઈ સાથે આ વાત કરે છે ત્યારે એમના ચહેરા પર સંતોષ ઝળકે છે. ૭૨ વર્ષનાં આ આહીરાણીએ પોતાનો લવરમૂછિયો દીકરો માત્ર ૧૯ વર્ષની ઉંમરે શહીદ થયો છતાં હિંમત હારી નથી. જે સ્ત્રીએ દીકરાને શોર્ય અને વીરતાના સંસ્કાર આપ્યા એ સ્ત્રી આજે કાળજે કાળમીંઢ પથ્થર મૂકીને અનેક દુખિયારાનાં આંસુ લૂંછવા પહોંચી જાય છે. એમના જીવનનું હવે એક જ લક્ષ્ય છેઃ શહીદ દીકરાની યાદમાં જેટલાં સત્કાર્ય થાય એ કરીને પુણ્યનું ભાથું બાંધવું.

અહીં વાત કરવી છે એક એવા આહીરના ખોરડાની જેની વીરતાના દાખલા આજે આખા બરડા પંથકમાં અપાઈ રહ્યા છે. જામનગર જિલ્લાના ભાણવડથી માત્ર ત્રણ કિલોમીટર દૂર આવેલું બરડા પંથકનું મેવાસા ગામ વીરભૂમિ તરીકે જાણીતું છે. વીર માંગડાવાળો અને સતી પદ્માવતી જે ધરતી પર થઈ ગયાં એ ભૂમિમાં આહીરના ખોરડે જન્મ લેનારો રમેશ વિક્રમભાઈ જોગલ નામનો જુવાન ૬ જુલાઈ, ૧૯૯૯ના ગોઝારા દિને કારગિલ યુદ્ધમાં સામી છાતીએ દુશ્મનો સામે લડીને શહીદ થયો હતો. રમેશ જોગલ જેવા અનેક જવાનોની દેશદાઝ અને બહાદુરીને કારણે કારગિલમાં ઘૂસેલા પાકિસ્તાનીઓને આપણે પાછા કાઢ્યા ત્યારથી દર વર્ષે ૨૬ જુલાઈએ વિજય દિન મનાવવામાં આવે છે. એ દિવસે એવા તમામ શહીદોની સ્મૃતિ પણ તાજી થઈ આવે છે.