‘புதிய மொந்தையில் பழைய கள்’

மலையக மக்களின் தேவைகள் மற்றும் பிரச்சினைகள் நாளுக்கு நாள் அதிகரித்து வருகின்றன. இந்நிலையில் இம்மக்களின் பிரச்சினைகளுக்கு உரிய தீர்வினைப் பெற்றுக் கொடுப்பதில் இழுபறி நிலைமைகள் இருந்து வருகின்றன.

- 

மலையக மக்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் அரசியல்வாதிகள் இம்மக்களின் தேவைகளை நிவர்த்தி செய்து பிரச்சினைகளுக்கான தீர்வினை ஓரளவு பெற்றுக் கொடுத்து வருகின்றபோதும் இவ்வரசியல்வாதிகளின் செயற்பாடு குறித்து பல்வேறு விமர்சனங்கள் இருந்து வருவதும் தெரிந்ததாகும்.

இதனிடையே மலையக மக்களின் பிரதிநிதித்துவ அரசியல் கலாசாரம் குறித்து தொடர்ந்து வலியுறுத்தி வரும் கலாநிதி ஹரிணி அமரசூரிய பிரதிநிதித்துவ அரசியல் கலாசாரத்திலிருந்து விடுபட்டு நேரடியாக அரசாங்கத்துடன் தொடர்பு கொண்டு அபிவிருத்தியை பெற்றுக் கொள்ள முற்படுதல் வேண்டும் என்று தெரிவித்திருந்தார். இதற்கான வாய்ப்பு கடந்தகால தேர்தல்களின் ஊடாக கிடைத்துள்ள நிலையில் மலையக மக்கள் இதனைப் பயன்படுத்தி அரசாங்கத்திடம் உச்சகட்ட உதவிகளைப் பெற்றுக் கொள்ள முனைதல் வேண்டும். இதேவேளை அரசாங்கமும் தனது பொறுப்பிலிருந்தும் விலகிச்செல்ல முற்படுதல் கூடாது.

சமூக அபிவிருத்தியில் அரசியல் பிரதிநிதித்துவம் மிகவும் இன்றியமையாததாகும். அரசியல்வாதிகளின் அர்த்தபுஷ்டியான செயற்பாடுகள், அர்ப்பணிப்பு போன்ற பலவும் சமூக அல்லது நாட்டின் அபிவிருத்திக்கு தோள் கொடுப்பதாக அமையும். இந்த வகையில் அரசியல் பிரதிநிதித்துவமானது அர்த்தமுள்ள வகையில் அமைதல் வேண்டும். இதைவிடுத்து வெறுமனே நாற்காலியை சூடேற்றும் பிரதிநிதித்துவங்களால் ஒரு போதும் சமூக அபிவிருத்தி ஏற்படப் போவதில்லை. அர்த்தமுள்ள அரசியல் பிரதிநிதித்துவங்கள் பின்னிலையில் இருந்த பல சமூகங்கள் முன்னிலைக்கு வருவதற்கு உந்துசக்தியாகி இருக்கின்றன. உலகளாவிய ரீதியில் இது நடந்தேறி இருக்கின்றது. இதன் எச்சங்களை இப்போதும் எம்மால் அவதானிக்கக் கூடியதாக உள்ளது.

அந்த வகையில் அரசியலும் சமூகமும் என்ற ரீதியில் நாம் நோக்குகின்றபோது மலையக மக்கள் நீண்ட காலமாகவே அரசியலில் ஆதிக்கமில்லாத, புறந்தள்ளப்பட்ட ஒரு சமூகமாகவே இருந்து வந்துள்ளனர் என்பதனை யாவரும் அறிவர். இலங்கை 1948 இல் சுதந்திரமடைந்ததன் பின்னர் நாட்டில் பாலாறும் தேனாறும் பாய்ந்தோடப் போகின்றது. நாட்டு மக்கள் அந்நியர்களின் ஆதிக்கத்தில் இருந்து விடுபட்டு புதிய பாதையில் பயணிக்கப் போகின்றனர் என்றெல்லாம் எண்ணங்கள் சிறகடித்துப் பறந்தன. எனினும் இது ஈடேறாத நிலையில் சுதந்திரக் கனவு பாழடிக்கப்பட்டதே நிதர்சனமாக இருந்தது. இதனையே பேராசிரியர் கா. சிவத்தம்பி பின்வருமாறு கூறுகின்றார்.