Gençliğin İstanbul'u:

İstanbul'un ritmi değişti, evet. Geceler kısaldı mı, yoksa sadece şekil mi değiştirdi? Peki şehrin "genç"leri şu an şehri nasıl deneyimliyor?

- ALARA DEMİREL

Gençlik dediğimiz şey, tam olarak nerede başlar ve biter bilmiyorum ama 20'ler ve 30'lar arasındaki o yaratıcı kaos, İstanbul'un sokaklarında, kafelerinde, sahil yollarında, sinema salonlarında, gece kulüplerinde ve bazen de ev partilerinde nefes alıyor. Ya da hâlâ alıyor mu? Çünkü “gece hayatı” denen müessese eskisi gibi mi, yoksa tamamen başka bir şeye mi dönüştü, emin değilim.

Pandemi öncesi hayatımın bir gecesinden bir kesit vereyim: Gece La Boom'da başlamış. Yemek, birkaç kokteyl, belki bir iki masa arası sohbet. Oradan Gizli Kalsın'a geçilmiş. İlk bir saat yanan mumu story çekenler izlenmiş, sonra canlı müzik biraz hareketlenmiş. Akabinde sabah 6'ya doğru taksiyle eve dönüş, taksiciyle gereksiz samimiyet ve alarmı öğlen 12'ye kuruş, uyanınca hızla hazırlanıp İstinye Park Masa'da öğle yemeğine yetişmek için dışarı fırlamak...

Şimdi ise, bazı şeyler değişti, bazı detaylar da aynı kaldı. Örneğin, Swissôtel'in Chalet'sinde patates röştimi, et fondümü ve sıcak şarabımı söyleyip, çocukluğumdan anımsadığım bir İstanbul akşamı yaşadıktan sonra eve gelip magnezyumumu alıyor, üçüncü freelance işimi tamamlıyor ve PlayStation'da The Quarry oynuyorum. Çok daha sakin ama bir yandan da hâlâ adrenalin dolu.

GECELER Mİ KISALDI?