தம்பியர்தம் பேச்சும் மௌனமும்!

ம்பன் படைத்த காப்பியத்தில், தயரதன் மைந்தரான தம்பியர் இருவர்; அண்ணன்மார் இருவர்; பெற்ற தாயரோ, மூவர். கோசலை ஈன்ற குமாரன் இராமன்; கைகேயி பயந்த காளை பரதன். இலக்குவனும் சத்துருக்கனும் சுமித்திரையின் செல்வங்கள். இராமனும் இலக்குவனும், பரதனும் சத்துருக்கனும் இணைபிரியா அண்ணன் தம்பியராய் இக்காப்பியம் முழுதும் பயணம் செய்கின்றனர்.

- கிருங்கை சேதுபதி

இராமனும் இலக்குவனும், நெசவுக்குழலும் அதனோடு பொருந்திய நூலிழையும் போல் திரிகின்றனர் (306). பரதனும் சத்துருக்கனும், இராம இலக்குவரைப் போல, இணைபிரியாது இருந்தனர். இருவரும் ஒரு நொடி பிரியாது, 'எனை ஆள் வரதனும் இளவலும் என மருவினரே' (307) என்கிறான் கம்பன். உவமையில் கூடப் பிறிதொன்று காட்டிவிடக்கூடாதென்று ஒருமை கம்பனுக்கு.

ஏய வரங்கள் இரண்டின் மூலமாக, இராமனைக் கானகம் அனுப்பவும், பரதனை நாளவும் ஆணையிட்டவள் கைகேயி என்று தெரிந்து போர்க்கோலம் பூண்டு திரிகிற இலக்குவனை, விதியின் பிழை, நீ இதற்கு என்னை வெகுண்டது (1734) என்று அமைதிப்படுத்துகிறான் இராமன். பதிலாக, 'விதிக்கும் விதி ஆகும், என் வில் தொழில் காண்டி' (1735) என்கிறான் இலக்குவன். அந்த வெஞ்சினமும் தன்னம்பிக்கையும், இராவணன் சூழ்ச்சிப் படலத்தில் தவிடு பொடியாகின்றன.

மாய மானைப் பற்றிவரப் போன இராமனின் குரலில் மாரீசன் கதற, அது மெய்யெனக் கருதி சீதை துடிக்கிறாள். பதற்றப்படாமல் நிற்பதும் இலக்குவன் மீது அனல் கக்குகிறாள்; ஏசுகிறாள்.

'நின்ற நின் நிலை இது நெறியிற்று அன்று' என்ற சீதை, இனி, 'எரியிடை விரைந்து வீழ்ந்து இறப்பேன்' என்று எச்சரிக்கிறாள்.