તમારે ક્યાં પરણવા જાવું છે?

ઈવેન્ટ મૅનેજમેન્ટવાળા આપણા પ્રસંગને યાદગાર બનાવવા એમની કલ્પનાશક્તિ કામે લગાડવા ભેજાં ઘસી નાખતા હોય છે ત્યારે એમને મદદરૂપ થવા અમારા અળવીતરા એક્સ્પર્ટ મન્નુ શેખચલ્લીની થોડી ટિપ્સ..

આમ તો ડેસ્ટિનેશનનો અર્થ મંજિલ થાય, આ પણ ચિંતનકારોના હાથમાં શબ્દ આવે ત્યારે ચાંપલા શબ્દોમાં લખશે કે માણસનું અંતિમ ડેસ્ટિનેશન તો મૃત્યુ છે. ત્યાં સુધી પહોંચવાની જે સફર છે એને જ જીવન કહે છે.

હા ભઈ હા, પણ જેને ડેસ્ટિનેશન વેડિંગ કરવાં હોય એ કંઈ સ્મશાનમાં થોડો મંડપ બંધાવવા જાય? અને ધારો કે ત્યાં મંડપ બાંધી પણ દીધો તો જે આત્માઓ ત્યાં વાંઢા ભટકતા હોય એમને તો વાંધા જ પડે ને? છતાં ભલું પૂછવું, વિદેશનાં કપલો ડેસ્ટિનેશન વેડિંગના નામે જેમ પહાડની ટોચ ઉપરથી કૂદકો મારીને પૅરાશૂટ વેડિંગો કરે છે કે પછી દરિયામાં પંદરસો ફૂટ ઊંડે ડૂબકીઓ મારીને ફેસ પર સાફો કે ઘૂંઘટ રાખવાને બદલે ઑક્સિજનનું માસ્ક રાખીને પરણે છે તો એ ઘનચક્કર લોકો કબ્રસ્તાનમાં જઈને પરણેય ખરાં!

આપણાં ગુજરાતી કપલોને આવું બધું કરવાનું શૂર ભલે ના ચડે, પણ ભલું પૂછવું, એકાદ ગુજરાતી કપલ તો એવું નીકળશે, જે શનિ-રવિના દિવસોમાં મુંબઈના સ્ટૉક એક્સચેન્જના બિલ્ડિંગમાં ડેસ્ટિનેશન વેડિંગ ગોઠવશે! કપલ ફેરા ફરતું હોય ત્યારે એમની પર ફૂલો વરસાવવાને બદલે લગડી કંપનીઓનાં IPOનાં ફૉર્મ વરસાવશે! એ જ રીતે રૂપિયા ભરેલાં કવરો આપવાને ચાંલ્લો-કન્યાદાનમાં બદલે લોકો મામૂલી કંપનીઓના સસ્તા ભાવના શૅર ટ્રાન્સફર કરી આપશે.

ચાલો, આ બધી શેખચલ્લી જેવી હવાઈ વાતો છોડો, રિયલમાં જે ડેસ્ટિનેશન વેડિંગો થતાં હોય છે એમાં પણ કંઈ ઓછી જફાઓ હોય છે? એક તો આ બધાં ડેસ્ટિનેશનો કાં તો દરિયાકિનારે હોય, કાં તો કોઈ હિલસ્ટેશન પર હોય છે. કોઈને તો વળી આખેઆખો ટાપુ બુક કરી દેવાનાં જોશ ચડે છે તો કોઈને વળી રજવાડી સ્ટાઈલમાં પરણવું હોય તો કોઈ જૂના કિલ્લામાં જવા માટે જાન જોડશે.

આમાં સૌથી મોટી જફા મહેમાનોને હોટેલમાં આપેલા ઉતારાની હોય છે. આખું અઢીસો જણનું ટોળું બાય ઍર, પછી બાય લક્ઝરી કોચ હોટેલના રિસેપ્શન પર એવી રીતે ભેગું થઈને રાહ જોતું હોય છે કે જાણે અહીં કોઈ સત્સંગનાં દૂધ-જલેબી વહેંચાવાનાં હોય! અહીં દૂધ-જલેબીનો મતલબ રૂમ નંબર હોય છે.