ஒரே கல்லில்...

"மாதங்கி! மாதங்கி!" அப்பாவின் குரல் கேட்டு பால்கனியில் நின்றுகொண்டே மழைச் சாரலை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தவள், 'இதோ வருகிறேன் அப்பா'' என்றபடி உள்ளே வந்தாள்.

- லலிதா வெங்கடராமன்

' 'மணி ஒன்பது ஆகிவிட்டது. இன்னும் தூங்காமல், மழையை என்ன வேடிக்கை?'' என்று கேட்டவரை நிமிர்ந்து பார்த்தாள் மாதங்கி.

அப்பாவிற்கு அவள் கண்களைப் பார்த்தவுடன் எல்லாம் மறந்து போயிற்று. மாதங்கியின் அம்மா கற்பகம் போய் ஒரு வருடம் ஆகிவிட்டது. ஆனால், அவள் இன்னும் மாதங்கியின் கண்கள் மூலம் வாழ்ந்து கொண்டுதான் இருக்கிறாள்.