દીકરીઓને શહેરમાં ભણવા મોકલવી કે નહીં?

એમ કહેવાય છે કે માને દીકરો વહાલો હોય, પણ પિતાને તો દીકરી જ વહાલી હોય. દુનિયાની કોઈ પણ દીકરી કદી ઇચ્છતી નથી કે એને કારણે એના પિતાનું મસ્તક ઝૂકી જાય

વાલીઓ માટે મૂંઝવણનો એક સૌથી મોટો પ્રશ્ન એ છે કે દીકરીઓને શહેરમાં ભણવા મોકલવી કે નહીં? જે દીકરીઓ પહેલેથી જ તેજસ્વી હોય અને ઉચ્ચ શિક્ષણ માટે વતનમાં યોગ્ય વ્યવસ્થા ન હોય એવા કિસ્સાઓમાં વાલીઓ નિર્ણય લેવામાં અનેક પ્રકારની ચિંતા અનુભવે છે. એક તરફ દીકરો-દીકરી એક સમાન – એની વાત ચાલે છે અને બીજી તરફ જ્યારે દીકરીને બહાર ભણવા મોકલવાની વાત આવે ત્યારે માતા-પિતા ચિંતામાં મુકાઈ જાય છે. સમાજમાં છેલ્લા બે દાયકાથી એવું ચિત્ર જોવા મળે છે કે દીકરાની તુલનામાં દીકરીઓ વધુ તેજસ્વી પુરવાર થઈ રહી છે, કારણ કે તે પોતાની દિનચર્યાનો વધુમાં વધુ સમય અભ્યાસમાં આપી રહી છે. જોકે તેજસ્વી દીકરીઓ માટે એવા જ તેજસ્વી મુરતિયા શોધવા એ એક જુદા પ્રકારની સમસ્યા છે, પણ એ જુદો વિષય છે. અત્યારે તો આપણે વાત કરીએ છીએ દીકરીઓના ઉચ્ચ શિક્ષણની. વાલીઓને પોતાની દીકરી પર તો પૂર્ણ વિશ્વાસ હોય છે, પરંતુ આ બદલાયેલા નવા જમાના પર તેમને એક ટકો પણ વિશ્વાસ નથી. અહીંથી સમસ્યાનો આરંભ થાય છે..!