art'ı MEKAN - Kasım - Aralık 2017

この号では

Dokunmaya ve dokunulmaya yoğun bir şekilde ihtiyaç duyduğumuz bir dünyada kışın da gelmesi ile kozalarımızı kat kat kalınlaştırdık. Havaların soğuması güçlü bir bahane olarak evlerimize daha da çok bağladı bizleri. Evde olmak pek çok yönü ile rahatlatıcı ve evi
samimi bir yer haline getirmek günümüz dekorasyon dünyasında da yükselen bir trend. Bienalin işlediği “İyi Komşu” kavramı çevremizle bağımızın önemine vurgu yaparken,
Maison&Objet; de gördüğümüz trendler konfor alanlarımıza sığındığımızın bir göstergesi. Moda mı insanlardan etkilenir, insanlar mı modadan paradoksunun güçlü bir örneği olarak dekorasyon bu yılki kozunu samimiyetten yana kullanmış gibi gözüküyor.

İçimizi ısıtmak adına üst üste geçen dokular, kalın, tüylü, pofuduk kumaşlar her anlamı ile etrafımızda. Minimal çizgiler, İskandinav gibi görece soğuk akımlarda kendisini korusa da postlar, yünlü kumaşlar ve yeşil bitkiler mekanlara samimiyet katıyor. Daha sıcak
coğrafyalarda ise kabartmalı duvar kağıtlarından desenli kumaşlara tüm dokular rahatlıkla üst üste kullanılıyor ve içimizdeki dokunma ihtiyacını tetikleyen üç boyutlu malzemeler duvarları süslüyor.

Doğadan hevesini alamayanlar ise kış bahçeleri ile olabildiğince yeşille iç içe ama gerektiği kadar sıcak ortamlar yaratıyor kendilerine. İç mekanda görmeye alışık olduğumuz halılar, camekanlarda yerini buluyor. İş yerleri ve ofisler de kurumsallıktan uzaklaşıp, eğlenceyi ve
samimiyeti bir adım daha öne çıkarıyor.

Bienale çiçekli kameraları ile damga vuran seramik tasarımcısı Burçak Bingöl ile yaptığımız röportajda da gördük ki dışarı çıkıp kırılmaktan çekindiğimiz bir süreçte kendimizi, düşlediğimiz samimi dünyayla sarıp sarmalıyoruz. Bu süreçte evlerimizin samimiyet dozunu artırırken, çevremizle bağımızı da bir o kadar güçlendirmemiz gerektiğine inanıyorum. Çünkü bu günlerde samimiyet; evlerden bize, bizlerden de evlere geçecek kadar ince bir çizgide.