MUHAMMED ALİ'Yİ ANLAMAK...Erdem Kaynarca "MUHAMMED ALİ, BANA KENDİNİ HIZLI AÇTI"

“Ne güzel değil mi sessizlik? İnsan hiçbir şey yapmayınca ne güzel oluyor... Her şey susuyor, her şey duruyor... Ben de bekliyorum... Kabuk değiştirmeyi, vurmayı! Gerçek bir Muhammed Ali gibi vurabilmeyi bekliyorum” diyor tiyatro metni... Başarılı oyuncu Erdem Kaynarca, Muhammed Ali oyunu ile alkış toplamaya devam ederken, sanatçı ile hem oyunu hem de yeni projelerini, biraz da oyun merakını konuşarak felsefi yönden de besleyici bir röportaj gerçekleştirdik.

- BÜŞRA NAZLAN ÜREGÜL

ODTÜ'de felsefe okuduktan sonra dümenini tiyatroya kırmışsın. Tiyatro hayatına nasıl dahil oldu? Buna nasıl bir içgüdü ve duygu ile karar vermiştin?

Daha 10'lu yaşlarımda 09:00-17:00 çalışamayacağımı, masa başı evraklarla uğraştığım bir iş yapmayacağımı biliyordum. İnsanın hayat boyu severek yapacağı işi bulması çok önemli. Bende 21 yaşına kadar sürdü ne yapacağımı arama hali. Felsefeci olmak istedim. O yüzden üniversitede ilk okuduğum bölüm o oldu. Sonra felsefenin bir meslek değil, bir yaşam biçimi, bakış açısı olduğunu anladım. Sonra meslek olarak da anlam arayışımı doyuracak bir şey yapmak istedim. Tiyatro, münazara gibi ilgi alanlarım olmuştu lisede ama ana odağım olabileceğine 21 yaşımda karar verdim.

Şimdiye dek çok başarılı rollerde yer aldın. Seni izlemek çok büyük bir keyif. Ama tiyatro deyince gerçekten de fark yaratıyorsun. Tiyatro yaparken seni ruhen besleyen en önemli şey nedir?

Teşekkür ederim. Sadece her şeyimi vererek elimden geleni yapıyorum. Dediğim gibi hayatımı kazandığım bu işi para kazanmak için seçmedim. Hikâyelerle yaşar insanlar. Hikâyelerde bulur şifasını da kendini de. İnsanlara dokunabilirsin oyunculukla. Evet, hayat kurtarmıyoruz. Biz kötü oynayınca kimse ölmüyor. (Gerçi kötü oyunculuk insanı hayata küstürebilir) fakat işimizin en sevdiğim yanı, oynarken seyirciyle ruhlarımızın birbirine değebildiği anlar olduğunu deneyimliyor olmak. Bu her zaman olmaz. Ama oldu mu da çok güzel olur. Bütün sanat dallarında bu durum mevcut bence. Sanat, detaylara özen göstermek, yapabileceğinin en iyisini yapmak, her şeyini vermek demektir bir yandan. Egonun, kibrin, onaylanma arzusunun ötesindedir. Sanat, kim olduğumuzu ve dünyayı nasıl gördüğümüzü, ne gördüğümüzü paylaşmaktır. Ben de bunu yapmaya çalışıyorum.

Muhammed Ali'yi sahnelerken, nasıl bir çalışma izledin? Onunla nasıl bir bağ kurdun?