இந்த இதழுக்கு ஏழு கட்டுரைகள் சிறப்புச் சேர்க்கின்றன. இ. முத்தையா, புலம்பெயர் இலக்கியப்பதிவுகளில் ஊடாடும் பாலினச் சமத்துவமின்மையை நுட்பமாக ஆராய்ந்துள்ளார். ப. சின்னச்சாமி, நாலடியாரின் பாலின அறநெறிப்படுத்தல் எங்ஙனம் பாலினச்சமத்துவமின்மையைப் போதிப்பதாக உள்ளது என்பதை உரையாடலுக்கு உட்படுத்தியுள்ளார். செ.வை. சண்முகத்தின் கட்டுரை வாசிப்புக் கோட்பாட்டினடிப்படையில் வேதாந்தமாக விரித்துப் பொருளுரைக்கக் கேட்ட பாரதியின் குயில்பாட்டு ஆராய்ச்சியில் பலருடைய வாசிப்புகளை பரிசீலனை செய்கிறது. த. விஜயலட்சுமியின் கட்டுரை, கோட்பாட்டு விரிவாக்கம், கோட்பாட்டுப் பயன்பாடு என இரு நிலைகளில் தொல்காப்பியரின் இலக்கியக் கோட்பாட்டுக் கூறுகளை நவீன இலக்கியத்துக்குரியனவாகக் கட்டமைத்து அவற்றைப் புதுமைப்பித்தனின் பொன்னகரம் கதையில் பொருத்திக்காட்டுவதாக அமைந்துள்ளது. க. பாலாஜியின் கட்டுரை, தொல்லியல் முக்கியத்துவம் உடைய பண்டைத் தமிழரின் வரலாற்றுச் சுவடுகளைத் தேடும் களஆய்வுக் கட்டுரையாக மிளிர்கிறது. சண்முக. விமல் குமாரின் கட்டுரை, தொல்காப்பியரின் நோக்கு இலக்கணத்தின் ஒரு கூறாக அமையும் கதைசொல்லி அரசியல் அடிப்படையில் ஜெயமோகனின் சோற்றுக்கணக்கு சிறுகதையையும் பி. சத்தியவதியின் ஸூபர்மாம் ஸிண்ட்ரோம் என்ற தெலுங்குச் சிறுகதையையும் ஆராய்ந்துள்ளது. ‘தன்முனைப்பும் கருத்துத் திருட்டும்’ என்ற எதிர்வினைக் கட்டுரையில் கே. பழனிவேலு, தன்மீதான் கருத்துத் திருட்டுக் குற்றச்சாட்டை மறுத்து, குற்றம் சாட்டியவரையே கருத்துத் திருட்டைச் செய்ததாக விவரிக்கிறார்.