આ મહિનામાં એ ૮૫ વર્ષ પૂરાં કરશે, છતાં કોઈ એમને દાદા કહે તો ગમતું નથી. અમારી મુલાકાત માટે પણ એમણે પહેલી શરત એ જ મૂકી હતી કે મને ધીરુદાદા કે ધીરુભાઈ આ શરતની આમન્યા રાખીને ચાલો મળીએ, ધીરુ મિસ્ત્રીને.
મધ્યમ કદનું શરીર આમ તો પાતળું, પરંતુ ઉંમરના પ્રમાણમાં સ્વાસ્થ્ય ઘણું સારું અને તરવરાટથી ભરપૂર પણ ખરું. યુવાનોને શરમાવે એવી સ્ફૂર્તિ ધરાવતા વડોદરાના ધીરુ મિસ્ત્રી ખેલકૂદ, નૃત્ય, ફિલ્મમેકિંગમાં પ્રભુત્વ ધરાવે છે. જો કે એમની બહુમુખી પ્રતિભાથી ઘણા લોકો અજાણ છે.
ધીરુ મિસ્ત્રીએ સ્પોર્ટ્સમાં મેડલ મેળવ્યા છે, નૃત્યમાં રાષ્ટ્રીય કક્ષાએ ત્રણ વાર પોતાની કૉલેજનું પ્રતિનિધિત્વ કર્યું છે અને ૨૦૦ જેટલી શૉર્ટ ફિલ્મનું નિર્માણ કર્યું છે, જેમાંથી કેટલીકને સ્ટેટ અને નૅશનલ એવૉર્ડ પણ મળ્યા છે.
એક સફળ સ્પોર્ટસમૅન, મોજીલી વ્યક્તિ, ભવિષ્યવાદી ફિલ્મનિર્માતા, સારા ફૅમિલીમૅન અને એનાથી પણ સારા મિત્ર એવા ધીરુ મિસ્ત્રીની આ વાત છે.
વડોદરાના સામાન્ય પરિવારના જગજીવનદાસ અને સવિતાબહેન મિસ્ત્રીના ઘરે ૯ મે, ૧૯૩૯ના રોજ જન્મેલા ધીરુ મિસ્ત્રીની કર્મભૂમિ પણ વડોદરા જ. ધીરુ મિસ્ત્રીના દાદા વર્ષો પહેલાં મૂળ સૌરાષ્ટ્રના ધ્રાંગધ્રાથી કામની શોધમાં વડોદરે આવીને વસ્યા.
ધીરુ મિસ્ત્રીએ વડોદરાની શ્રી પ્રતાપ હાઈ સ્કૂલમાં અભ્યાસ કર્યો. આ નિશાળમાં ભણતાં એમને રમતગમતમાં રુચિ થઈ. પોતાનો અનુભવ જણાવતાં એ ચિત્રલેખાને કહે છેઃ ‘વડોદરામાં એ વખતે વધુ નિશાળ નહોતી એટલે ઉચ્ચ વર્ગના પરિવારનાં બાળકો પણ અમારી સ્કૂલમાં ભણવા આવતાં. એ બાળકોને ટેબલ ટેનિસ રમતાં જોઈને મને પણ એમાં રસ જાગ્યો. મેં એ વાત મારા ભાઈને કરી અને એણે મને ટેબલ ટેનિસ રમતાં શિખવાડ્યું.’
આ રમત પ્રત્યેના આકર્ષણના પરિણામે ધીરુ મિસ્ત્રીએ ૧૯૫૮માં મહારાજા સયાજીરાવ યુનિવર્સિટીની ઈન્ટર કૉલેજ ચૅમ્પિયનશિપ અને બાદમાં સ્ટેટ તેમ જ નૅશનલ ચૅમ્પિયનશિપમાં પણ જીત હાંસલ કરી. આ એ વખત હતો જ્યારે ભારતમાં ટેબલ ટેનિસની રમત ખાસ જાણીતી નહોતી અને એનો ચાહકવર્ગ સાવ જ મર્યાદિત હતો.
This story is from the May 13, 2024 edition of Chitralekha Gujarati.
Start your 7-day Magzter GOLD free trial to access thousands of curated premium stories, and 8,500+ magazines and newspapers.
Already a subscriber ? Sign In
This story is from the May 13, 2024 edition of Chitralekha Gujarati.
Start your 7-day Magzter GOLD free trial to access thousands of curated premium stories, and 8,500+ magazines and newspapers.
Already a subscriber? Sign In
સહઅસ્તિત્વની સહનશીલતા
મનુષ્ય આ પૃથ્વી પર સૌથી સામુદાયિક-સહકારી પ્રાણી છે.એક પ્રજાતિ તરીકે માણસની સફળતાનું કારણ એકબીજા સાથે સહકારથી રહેવાની ક્ષમતામાં છે. એવું સહઅસ્તિત્વ અને સહકાર કાયમ સુંદર-સરળ જ હોય એ જરૂરી નથી. પ્રેમાળ સંબંધમાં પણ ઉઝરડા પડે છે અને એમાંથી જ સહનશીલતાનો ગુણ વિકસે છે.
જસ્ટ, એક મિનિટ...
નમ્રતા અને ઉદારતાની અભિવ્યક્તિ ખુશીના રંગીન મેઘધનુષનું નિર્માણ કરે છે.
દેખ જોગી, ઉનાળો
પરબ લગાવો બરફ જમાવો તરસ અમારી કોઈ બુઝાવો ગરમ હવાઓ વહી રહી છે જરા કૂલર કે એસી ચલાવો. -રશ્મિ અગ્નિહોત્રી
જીએસટીનું કલેક્શન વધે છે... વેપાર-ઉદ્યોગમાં ફ્રસ્ટ્રેશન વધે છે!
નવા નાણાકીય વરસના પહેલા મહિનામાં જીએસટીનું કલેક્શન બે લાખ કરોડ રૂપિયાની ઉપર પહોંચી જવાનાં ગુણગાન ભલે ગવાયાં, પરંતુ આ ટૅક્સ પાછળની દાસ્તાન કંઈક અંશે કરુણ બનતી જાય છે. કહેવાય છે કે અત્યારની મોંઘવારીમાં જીએસટીના બોજનો ફાળો પણ છે. મોટા ભાગની પ્રજા આ વેરાના બોજ હેઠળ દબાઈ રહી છે. સરકારે આ વિષયમાં વ્યવહારદક્ષતા દાખવવાની જરૂર છે.
ઝનૂની પ્રેમ સાચો નથી...સાચા પ્રેમમાં પરમાર્થ હોય!
સ્વાર્થી પ્રેમ ઑથોરિટેરિયન, બિન-લોકતાંત્રિક અને બેરહેમ છે. એનો સંહાર એના સર્જન કરતાંય ગજબનો છે. એ ગરજે ઉદાર થાય છે અને જીદ પડે મરવા કે મારી નાખવાની નિર્દયતા સુધી જાય છે. આવો આવેશાત્મક પ્રેમ અસ્થિર અને ક્ષણિક હોય છે. એ ડ્રગ્સ જેવી મદહોશી પૂરી પાડે છે, પણ એની આવરદા ટૂંકી હોય છે.
બર્ન વિક્ટિમનો હાથ ઝાલે છે સ્કિન બૅન્ક
દાઝ્યા પર બામ... અંગદાનની જેમ ચામડીનું દાન પણ અનેક દરદીને નવજીવન આપે એ હકીકત વિશે જાગરૂકતા ધીરે ધીરે આવી રહી છે એની સાબિતી છે ગુજરાતની ત્રણ ત્વચા બૅન્ક.
ગર્ભનાળ સેવાની... ગર્ભનાળ શૈશવની...
માતાએ મુંબઈ-અમદાવાદથી ભાવનગર આવી બાળપ્રવૃત્તિની અહાલેક જગાવી તો દીકરીએ ભાવનગરથી બહાર નીકળી છેક ડેડિયાપાડામાં આદિવાસી બાળકો માટે ધૂણી ધખાવી
માતા-પુત્રીના માધ્યમથી હજારો ઘરમાં ગુંજી કિલકારી
માના સંઘર્ષને પોતાનો સંઘર્ષ બનાવી દીકરીએ એની જેમ સફળતાની કેડી કંડારી... અને હવે સેવા તથા સ્વાસ્થ્ય-સમજણ માટે પણ એ જ રસ્તો અપનાવ્યો છે.
આ રાજા તો બહુ ગુણવાન છે!
ઉનાળામાં અમૃત ફળ તો ખાવાનું જ હોય, પણ એનાં ફાયદા અને જોખમ પણ જાણી લો તો કેરી વધુ સ્વાદિષ્ટ લાગશે.
ચલ મેરે ઘોડે ટિક ટિકટિક...
નાનપણમાં મુંબઈના દરિયાકિનારે ઘોડેસવારી કરતાં કરતાં એને અશ્વો સાથે જાણે પ્રેમ થઈ ગયો. વર્ષો પછી અને લગ્ન પછી અનાયાસ એક ઘોડો પાળવાનું નક્કી કર્યું. એક પછી એક કરતાં આજે બાર ઘોડા એમના સ્ટડમાં છે. આપણે ત્યાં અશ્વના માલિક, સંવર્ધક અને ટ્રેનર કોઈ સ્ત્રી હોય એવું જ્વલ્લે જ સાંભળવા મળે. જામનગરનાં આ મહિલા છે એમાંનાં એક.